بررسی رابطه تنظیم هیجان با شدت نشانه پرخوری با نقش میانجی خودانتقادی در زنان مبتلا به چاقی

زمینه و هدف: پرخوری در زنان چاق می تواند تاثیرات منفی متعددی بر روی سلامت جسمی و روانی آن ها داشته باشد. از اینرو مطالعه حاضر به بررسی رابطه تنظیم هیجان با شدت نشانه پرخوری با نقش میانجی خودانتقادی در زنان مبتلا به چاقی پرداخته است. روش : روش این پژوهش باتوجه به هدف و ماهیت آن از نوع توصیفی و همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمام زنان مبتلا به اضافه وزن مراجعه کننده به کلینیکهای مشاوره تغذیه واقع در شهر ساری در زمستان ۱۴۰۳ بود. به استفاده از قاعده سرانگشتی، و در نظر گرفتن احتمال افت نمونه، ۲۵۰ نفر از زنان مبتلا به اضافه وزن مراجعه کننده به کلینیکهای مشاوره تغذیه به شیوه نمونه گیری در دسترس و هدفمند در پژوهش شرکت کردند. بدین منظور، پس از مراجعه به کلینیک های تغذیه واقع در شهر ساری و بررسی پرونده های افراد مراجعه کننده به کلینیک، از میان افرادی که BMI بالای ۲۵ ۵۵ داشتند، افراد به صورت در دسترس انتخاب شدند و برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شده است. ابتدا با استفاده از آمار توصیفی از وضعیت و ویژگی های جمعیت شناختی پاسخگویان با استفاده از نرم افزار SPSS۲۵ آگاهی یافته و در ادامه برای بررسی و آزمون فرضیه ها و بررسی روابط علی متغیرهای موجود در تحقیق از مدل سازی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار PLS۳ استفاده شده است. یافته ها: بر اساس نتایج به دست آمده، متغیر تنظیم هیجان با ضریب استاندارد شده ۴۳۸/۰ دارای رابطه معنی دار با خودانتقادی می باشد (t>۱. ۹۶). همچنین متغیر خودانتقادی با ضریب استاندارد شده ۱۸۶/۰ دارای رابطه معنی دار با پرخوری می باشد (t>۱. ۹۶). بر این اساس می توان پذیرفت که خودانتقادی در تاثیر تنظیم هیجان بر پرخوری نقش میانجی دارد. نتیجه گیری: مطالعه حاضر نتایج پژوهش نشان داد که نشانه های پرخوری با نقش میانجی خودانتقادی با تنظیم هیجان در زنان مبتلا به چاقی رابطه دارد. لذا کمک به زنان مبتلا به چاقی برای یادگیری مهارت های بهتر در تنظیم هیجان می تواند به کاهش پرخوری و خودانتقادی کمک کند.

کلیدواژه ها:

تنظیم هیجان ، شدت نشانه های پرخوری ، خودانتقادی ، چاقی.