مهارت های ارتباطی معلمان و بهبود تعاملات آموزشی با دانش آموزان: رویکردی آموزشی

مهارت های ارتباطی معلمان یکی از مهم ترین عوامل موثر بر کیفیت تعاملات آموزشی در کلاس درس محسوب می شوند. این مهارت ها شامل توانایی در بیان موثر، گوش دادن فعال، استفاده از زبان بدن، تنظیم لحن، و همدلی با دانش آموزان است. مقاله حاضر با رویکردی روان شناختی و آموزشی به بررسی نقش ارتباطات اثربخش معلمان در شکل گیری تعاملات آموزشی مثبت و اثربخش می پردازد. یافته ها نشان می دهد که معلمانی که از توانایی های ارتباطی بالاتری برخوردارند، نه تنها محیطی امن و انگیزشی در کلاس ایجاد می کنند، بلکه موجب افزایش مشارکت، اعتماد، خودابرازی و درگیری تحصیلی دانش آموزان می شوند. این ارتباط دوسویه و انسانی، به ویژه در شرایطی که دانش آموزان با چالش های روانی، هیجانی یا یادگیری مواجه هستند، می تواند نقش ترمیمی و حمایتی ایفا کرده و باعث ارتقای کیفیت آموزش گردد. بر این اساس، تقویت مهارت های ارتباطی باید یکی از ارکان اصلی برنامه های آموزشی و بازآموزی معلمان باشد.

کلیدواژه ها:

مهارت های ارتباطی ، تعامل آموزشی ، روان شناسی یادگیری.