نقش سبک های یادگیری در پیشرفت تحصیلی

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر سبک های یادگیری بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان انجام شده است. سبک های یادگیری شامل بصری، شنیداری، حرکتی و خواندن/نوشتن هستند که هر فرد بر اساس ویژگی های شناختی و ترجیحات شخصی خود از آن ها بهره می برد. روش تحقیق از نوع علی-مقایسه ای پس رویدادی بوده و جامعه آماری شامل دانش آموزان مقطع متوسطه بوده است. نمونه گیری به روش خوشه ای تصادفی انجام شده و ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه سبک های یادگیری کلب و پرسشنامه انگیزه پیشرفت هرمنس بوده است. معدل نمرات پایان سال تحصیلی نیز به عنوان شاخص عملکرد تحصیلی در نظر گرفته شده است. برای تحلیل داده ها از روش های آماری شامل تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی استفاده شده است. نتایج نشان داد که بین سبک های یادگیری مختلف از لحاظ انگیزه پیشرفت و عملکرد تحصیلی تفاوت معناداری وجود دارد. دانش آموزانی که سبک یادگیری همگرا دارند، از انگیزه پیشرفت و عملکرد تحصیلی بالاتری برخوردارند، در حالی که دانش آموزان با سبک انطباق یابنده عملکرد ضعیف تری نشان داده اند. این یافته ها نشان می دهد که شناخت سبک های یادگیری و تطبیق روش های آموزشی با آن ها می تواند تاثیر مثبتی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان داشته باشد و معلمان با توجه به این تفاوت ها می توانند آموزش موثرتری ارائه دهند.

کلیدواژه ها:

سبک های یادگیری ، پیشرفت تحصیلی ، دانش آموزان.