معرفی و بررسی نام آواهای فارسی وعربی در نفثه المصدور

نام­آوا (اسم صوت) از مقوله اسم است. به صداهای طبیعی و غیر طبیعی پیرامون انسان اطلاق می­گردد. از عناصر زنده و پویای زبان است و متعلق به هر قوم و ملتی است که از زبان استفاده می­کند. شهاب­ الدین محمد زیدری نسوی مولف نفثهالمصدور (قرن هفتم)، درکنار جلوه ­های بلاغی فراوان از ظرفیت­های زبانی (نام­آواها) در این اثر بسیار استفاده نموده است. نفثهالمصدور به دلیل آمیختگی با زبان عربی از نام­آواهای متعدد عربی نیز در کنار نام­آواهای فارسی بسیار بهره­مند گردیده است. در پژوهش حاضر ابتدا نام­آواهای فارسی و سپس عربی معرفی شده است، سپس تاثیرشان بر متن تحلیل گردیده­ است. هدف از پژوهش، با توجه به بسامد چشم­گیر نام­آواهای فارسی و عربی، تاثیر و جایگاه آن­ها در یک متن ادبی- تاریخی است. نام­آواهای عاطفی و غیر عاطفی در این متن به منظور توصیف حوادث تاریخی، مصائب و شکواهای فردی- اجتماعی استفاده شده است که بر فضاسازی، عینیت بخشی، تجسم حوادث تاریخی و انتقال مفاهیم بث­ الشکوی تاثیر بسیاری گذاشته است. نام ­آواهای غیرعاطفی شامل اسامی حیوانات و صدای آن­ها، مظاهر طبیعت، اشیاء و نیز اصواتی با منشا انسانی هستند. افزون بر این استفاده از نام­آواهای متفرقه فراوان فارسی و توالی ­نام­آواهای عربی با منشا اصوات انسانی، بر تاکید نویسنده و تاثیرگذاری این ظرفیت زبانی صحه می­گذارد.

کلیدواژه ها:

نام آوا ، نام آوای فارسی ، اسماء اصوات عربی ، نفثه المصدور ، زیدری