بررسی نقش روانشناسی مثبت گرا با کیفیت تعاملات و تاثیر آن بر رشد اجتماعی دانش آموزان

این پژوهش به بررسی نقش روانشناسی مثبت گرا در کیفیت تعاملات اجتماعی و تاثیر آن بر رشد اجتماعی دانش آموزان می پردازد. با توجه به اهمیت روزافزون توسعه مهارت های اجتماعی و هیجانی در کنار مهارت های شناختی، روانشناسی مثبت گرا با تمرکز بر نقاط قوت، تاب آوری، امید، و خوش بینی، می تواند ابزاری قدرتمند برای ارتقاء تعاملات مثبت در محیط های آموزشی باشد. این مطالعه با بهره گیری از رویکردهای کیفی و کمی، به تحلیل چگونگی تاثیرگذاری مولفه های روانشناسی مثبت گرا بر روابط بین فردی دانش آموزان، کاهش تعارضات، افزایش همدلی و همکاری، و در نهایت تقویت مهارت های اجتماعی آنان می پردازد. یافته های این تحقیق نشان می دهد که مداخلات مبتنی بر روانشناسی مثبت گرا، مانند آموزش مهارت های ارتباط موثر، پرورش سپاسگزاری، و تشویق به بخشش، می تواند به شکل قابل توجهی کیفیت تعاملات دانش آموزان را بهبود بخشد. این بهبود نه تنها در افزایش رضایت از روابط و کاهش مشکلات رفتاری مشهود است، بلکه به رشد جامع اجتماعی دانش آموزان نیز کمک شایانی می کند. در نهایت، این پژوهش بر لزوم گنجاندن اصول روانشناسی مثبت گرا در برنامه های درسی و فعالیت های پرورشی مدارس برای ایجاد یک محیط آموزشی سالم و پویا تاکید دارد، محیطی که در آن دانش آموزان می توانند مهارت های لازم برای موفقیت در زندگی شخصی و اجتماعی خود را کسب کنند.

کلیدواژه ها:

روانشناسی مثبت گرا ، تعاملات اجتماعی ، رشد اجتماعی ، دانش آموزان ، آموزش