بررسی اثر حضور فعال معلم در گروه های مجازی کلاسیک بر برقراری رابطه صمیمی با دانش آموزان

در عصر فناوری و تحول در شیوه های ارتباطی، گروه های مجازی به یکی از ابزارهای اصلی در تعامل میان معلمان و دانش آموزان تبدیل شده اند. حضور فعال معلم در این فضاها می تواند فراتر از انتقال مفاهیم درسی، به بستری برای ایجاد ارتباطی عاطفی و صمیمی با دانش آموزان تبدیل شود. این پژوهش به بررسی نقش حضور معلم در گروه های مجازی کلاس درس می پردازد و تاثیر آن بر عمق و کیفیت رابطه صمیمی میان معلم و دانش آموز را تحلیل می کند. یافته ها نشان می دهند که معلمان فعال در این گروه ها، از طریق پاسخ گویی به موقع، تعامل مستمر، استفاده از زبان صمیمانه و توجه به نیازهای فردی دانش آموزان، حس تعلق و اعتماد بیشتری در دانش آموزان ایجاد می کنند. این ارتباط نزدیک، موجب افزایش انگیزه در یادگیری، مشارکت بیشتر در فعالیت های آموزشی و کاهش اضطراب تحصیلی می شود. همچنین مشاهده شد که دانش آموزان چنین معلمانی را قابل دسترس تر، دلسوزتر و حمایت گرتر تلقی می کنند.در عین حال، حضور فعال معلم در فضای مجازی کلاس نیازمند مهارت های ارتباطی و آگاهی از مرزهای حرفه ای است. اگرچه صمیمیت می تواند فضای یادگیری را گرم تر و موثرتر کند، اما عدم مدیریت مناسب این روابط ممکن است منجر به سوءتفاهم، وابستگی بیش از حد یا کاهش اقتدار آموزشی معلم گردد. بنابراین، ضروری است که معلمان با آگاهی از اصول روان شناسی ارتباط، از فرصت های فضای مجازی برای تقویت تعاملات آموزشی بهره ببرند. این مطالعه توصیه می کند که نهادهای آموزشی با برگزاری دوره های توانمندسازی دیجیتال برای معلمان، آن ها را در استفاده بهینه از گروه های مجازی و حفظ تعادل بین صمیمیت و اقتدار یاری رسانند. در نهایت، حضور هدفمند و برنامه ریزی شده معلم در این فضاها می تواند گامی موثر در جهت بهبود کیفیت روابط انسانی در فرآیند آموزش باشد.

کلیدواژه ها:

حضور فعال معلم ، گروه مجازی کلاسیک ، رابطه صمیمی ، دانش آموزان