مطالعه اثربخشی یادگیری مبتنی بر پروژه در پرورش خودراهبری و انگیزه یادگیری یادگیرندگان

در دهه های اخیر، روش های نوین آموزشی نقش مهمی در بهبود فرآیند یادگیری و توسعه مهارت های اجتماعی و فردی یادگیرندگان ایفا کرده اند. یکی از رویکردهای نوظهور و کارآمد، یادگیری مبتنی بر پروژه است که بر مبنای فعالیت های عملی، حل مسائل و انجام پروژه های واقعی استوار است. این رویکرد آموزشی به عنوان روشی فعال و کاوش گر، توانسته است ارزیابی های متعددی را در حوزه آموزش و پرورش به خود اختصاص دهد و نقش مهمی در پرورش ویژگی های شخصیتی و تحصیلی یادگیرندگان ایفا کند. در قالب یادگیری مبتنی بر پروژه، یادگیرندگان ترغیب می شوند تا به صورت فعال در فرآیند یادگیری شرکت کنند، مسئله محور باشند و مهارت های حل مسئله، همکاری و خودراهبری را در کنار کسب دانش تخصصی توسعه دهند. این مدل یادگیری، نه تنها فرآیند یادگیری را جذاب تر و معنادارتر می سازد، بلکه انگیزه یادگیری و احساس مسئولیت فردی و گروهی یادگیرندگان را افزایش می دهد. اهمیت این رویکرد در پرورش خودراهبری و انگیزه یادگیری، از طریق مطالعات متعددی که اثربخشی آن را تائید کرده اند، قابل درک است. تحلیل های انجام شده نشان می دهند که یادگیری مبتنی بر پروژه می تواند باعث بهبود میزان تمرکز، خودانگیختگی و احساس توانمندی یادگیرندگان شود و در نتیجه، انگیزه آن ها برای یادگیری بیشتر گردد. همچنین، این رویکرد با توسعه مهارت های ارتباطی، همکاری و حل مسائل، باعث تقویت حس خودراهبری و خودکارآمدی در یادگیرندگان می شود. در کنار فایده های فردی، یادگیری مبتنی بر پروژه در قالب های گروهی و تعاملی، موجب ارتقاء مهارت های اجتماعی و همکاری موثر بین یادگیرندگان می گردد. در این مقاله مروری، تلاش شده است تا اثربخشی یادگیری مبتنی بر پروژه در پرورش خودراهبری و انگیزه یادگیری یادگیرندگان مورد تحلیل و بررسی قرار گیرد. با مروری بر پژوهش های انجام شده و تحلیل نتایج آنها، اهمیت و تاثیر این رویکرد آموزشی در تحول فرآیند یادگیری و توسعه شخصیت یادگیرندگان تبیین می شود.

کلیدواژه ها:

یادگیری مبتنی بر پروژه ، خودراهبری ، انگیزه یادگیری ، فرآیند یادگیری ، توسعه مهارت ها ، اثربخشی