پیشگیری شهرداریها از تشکیل سکونتگاه غیررسمی در حاشیه شهرها

بر اساس تعریف منتشر شده در پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی "سکونتگاه های غیررسمی به مناطقی گفته می شود که مهاجران روستایی و محرومان جامعه شهری را در خود جای داده یا خارج از برنامه ریزی رسمی و قانونی توسعه شهری، عمدتا بدون مجوز در درون یا خارج از محدوده قانونی شهرها به وجود آمده است. امروزه حاشیه نشینی، ساخت و ساز غیرمجاز و مناطق آسیب زا همواره به عنوان چالش های اجتماعی در سطح کشور مطرح بوده، موضوعی که ساماندهی آن در بندهای قانون توسعه هفتم مورد توجه قرار گرفته است. سیاست های ناکارآمد در عرصه برنامه ریزی مسکن و بازتاب های بحران اقتصاد جهانی به تدریج با شکل گیری و گسترش پدیده ای با عنوان شهری شدن فقر یا فقر شهری شده است که یکی از نتایج آن اسکان غیر رسمی است. نتایج اکثر پژوهش ها در این زمینه نشان می دهد ساماندهی حاشیه نشینی یا اسکان غیررسمی نیازمند ترکیبی از راهکارهای مختلف است که شامل بهسازی محیطی، ارائه خدمات بهداشتی و درمانی، بهسازی اجتماعی، توانمندسازی و مشارکت دادن حاشیه نشینان در امور اجتماعی، و همچنین تضمین حق سکونت طولانی مدت می شود. حاشیه نشینی در کشور امری تدریجی بوده که دلایل آن متفاوت هستند. شرایط نامناسب اقتصادی از مهمترین پیشران های مهاجرت به حاشیه شهرهای بزرگ بوده است. این امر امروزه به دلیل فشارهای محیطی و اضطراب های ناشی از خشکسالی تشدید شده است. آنچه در خور اهمیت و بررسی است نگاه چند بعدی و کلان است تا بتوان با طراحی بسته های سیاستی دقیق با این پدیده مقابله کرد.

کلیدواژه ها:

ساماندهی ، مدیریت کارآمد شهری ، پیشگیری از مهاجرت