مطالعه کاربرد هوش مصنوعی در تعلیم مهارت های زندگی در نظام آموزشی

نظام های آموزشی در سراسر جهان با این واقعیت روبرو هستند که آماده سازی فراگیران برای آینده، دیگر نمی تواند صرفا بر انتقال دانش موضوعی متمرکز باشد. دنیای قرن بیست ویکم، با پیچیدگی ها، عدم قطعیت ها و تغییرات سریع خود، نیازمند شهروندانی است که علاوه بر دانش تخصصی، به مجموعه ای گسترده از مهارت های زندگی مجهز باشند. این مهارت ها، که گاهی از آن ها با عنوان مهارت های نرم، مهارت های قرن بیست ویکم یا صلاحیت های کلیدی نیز یاد می شود، شامل توانایی های شناختی، عاطفی و اجتماعی هستند که افراد را قادر می سازند تا به طور موثر با چالش ها و فرصت های زندگی روزمره مواجه شوند، روابط مثبتی برقرار کنند، تصمیمات آگاهانه بگیرند و به بهزیستی فردی و اجتماعی دست یابند. مهارت هایی مانند تفکر انتقادی، حل مسئله، خلاقیت، ارتباط موثر، همکاری، خودآگاهی و مدیریت هیجانات، امروزه بیش از هر زمان دیگری برای موفقیت در تحصیل، کار و زندگی شخصی ضروری تلقی می شوند. هدف اصلی این مقاله مروری، بررسی نقش بالقوه و کاربردهای نوظهور هوش مصنوعی در آموزش و تقویت مهارت های زندگی کلیدی در میان فراگیران است. این مقاله تلاش می کند با تکیه بر ادبیات موجود (هرچند منابع ممکن است به طور مستقیم به همه جنبه های مهارت های زندگی نپرداخته باشند)، به این پرسش پاسخ دهد که هوش مصنوعی چگونه می تواند به توسعه توانایی هایی مانند تفکر انتقادی، همکاری، ارتباط و تنظیم هیجانات در فراگیران کمک کند؟ ما به بررسی مبانی نظری هوش مصنوعی و مهارت های زندگی پرداخته، کاربردهای عملی بالقوه هوش مصنوعیرا شناسایی کرده و در نهایت، به بحث در مورد فرصت ها، چالش ها و ملاحظات اخلاقی استفاده از این فناوری در این حوزه حساس تربیتی خواهیم پرداخت.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، مهارت های زندگی ، یادگیری اجتماعی-عاطفی ، شبیه سازی آموزشی ، فناوری آموزشی ، مهارت های قرن ۲۱.