بررسی استراتژی های همکاری والدین و معلمان برای غلبه بر کم رویی در دانش آموزان ابتدایی

کم رویی، به عنوان یک ویژگی شخصیتی که با احساس ناراحتی، خجالت، و اجتناب از تعاملات اجتماعی تعریف می شود، می تواند بر جنبه های مختلف زندگی دانش آموزان ابتدایی، از جمله عملکرد تحصیلی، روابط اجتماعی، و سلامت روان، تاثیر منفی بگذارد. کودکان کم رو اغلب در برقراری ارتباط با همسالان و معلمان دچار مشکل می شوند، در فعالیت های کلاسی مشارکت کمتری دارند، و ممکن است در معرض خطر طرد شدن و انزوای اجتماعی قرار گیرند. در این میان، نقش والدین و معلمان به عنوان دو گروه اصلی در زندگی کودکان، در حمایت از آنها برای غلبه بر کم رویی و ارتقای مهارت های اجتماعی شان، بسیار حائز اهمیت است. همکاری والدین و معلمان، که به عنوان مشارکت فعال و آگاهانه این دو گروه در فرآیند یادگیری و رشد کودک تعریف می شود، می تواند به شناسایی زودهنگام مشکلات، ارائه مداخلات مناسب، و ایجاد محیطی حمایتی برای دانش آموزان کم رو منجر شود. این همکاری می تواند شامل تبادل اطلاعات، مشارکت در تصمیم گیری ها، و اجرای مشترک استراتژی ها و فعالیت هایی باشد که به تقویت اعتماد به نفس، ارتقای مهارت های ارتباطی، و افزایش مشارکت اجتماعی کودکان کم رو کمک می کند. متاسفانه، علی رغم اهمیت فراوان همکاری والدین و معلمان، این امر در عمل با چالش هایی روبرو است. تفاوت در دیدگاه ها، انتظارات، و مهارت ها، کمبود زمان و منابع، و موانع ارتباطی می توانند مانع از شکل گیری و حفظ تعاملات موثر بین والدین و معلمان شوند. بنابراین، بررسی استراتژی های کارآمد برای تقویت همکاری والدین و معلمان و ارائه راهکارهای عملی برای غلبه بر چالش های موجود، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف از این مقاله مروری، بررسی نظام مند پژوهش های انجام شده در زمینه استراتژی های همکاری والدین و معلمان برای غلبه بر کم رویی در دانش آموزان ابتدایی است. این مقاله، ضمن شناسایی استراتژی های موثر و مبتنی بر شواهد، به بررسی عوامل موثر در اجرای موفقیت آمیز این استراتژی ها و ارائه پیشنهاداتی برای بهبود همکاری والدین و معلمان در حمایت از کودکان کم رو می پردازد.

کلیدواژه ها:

کم رویی ، همکاری والدین و معلمان ، دانش آموزان ابتدایی ، استراتژی ها ، تعاملات اجتماعی.