نقش میانجی هوش معنوی در رابطه بین انطباق پذیری مسیر شغلی با قصد کارآفرینی در دانش آموزان متوسطه دوم

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی هوش معنوی در رابطه بین انطباق پذیری مسیر شغلی با قصد کارآفرینی در دانش آموزان متوسطه دوم بود. روش: روش این مطالعه توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش دانش آموزان متوسطه دوم شهر قم در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بودند. حجم نمونه بر اساس مدل کلاین(۲۰۲۳) و با روش نمونهگیری خوشه ای چندمرحله ای تصادفی ۵۰۰ نفر انتخاب شد. ابزار گردآوری داده های پژوهش شامل پرسشنامه قصد کارآفرینی (EIQ) لیان و چن (۲۰۰۹)، مقیاس انطباقپذیری مسیر شغلی(CAAS) ساویکاس و پروفلی(۲۰۱۲) و سیاهه هوش معنوی (SISRI-۲۴) کینگ(۲۰۰۸) بود. داده ها با استفاده از همبستگی پیرسون و معادلات ساختاری تحلیل شد. یافته ها: یافتههای پژوهش نشان داد که اثرات مستقیم انطباقپذیری مسیر شغلی(۶۴/۰=β و ۰۰۱/۰=sig) بر روی قصد کارآفرینی معنادار است. همچنین نتایج نشان داد که هوش معنوی در رابطه بین انطباقپذیری مسیر شغلی(۶۸/۰=β و ۰۰۱/۰=sig) با قصد کارآفرینی نقش میانجی و معنادار دارد. همچنین مدل پژوهش از برازش مطلوبی برخوردار بود (۰۶/۰=RMSEA، ۰۳/۰= SRMRو ۰۵/۰>p) و ۷۳ درصد از واریانس قصد کارآفرینی تبیین می شود. نتیجهگیری: با توجه به یافتههای این پژوهش و نقش انطباقپذیری مسیر شغلی و هوش معنوی بر قصد کارآفرینی استفاده از نتایج این پژوهش برای ارتقاء قصد کارآفرینی در دانشآموزان متوسطه دوم پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

انطباقپذیری مسیر شغلی ، قصد کارآفرینی ، هوش معنوی