تاثیر کارواکرول و ترکیبات مشابه بر روی ضایعات دیابتیک: (مقاله مروری)

مقدمه کارواکرول و ترکیبات مشابه دارای اثرات چند اندامی و پلیوتروپیک با قدرت کنترل دیابت هستند و تا به امروز تلاش های زیادی برای کنترل و تنظیم دیابت صورت گرفته است. دیابت به عنوان یک اختلال متابولیک می تواند بر عملکرد بافت های مختلف بدن تاثیر بگذارد. در اینجا، هدف ما بررسی برخی از کارآزمایی های قبلی مربوط به استفاده از کارواکرول و ترکیبات مشابه در بیماری های دیابتی مانند کاردیومیوپاتی و نوروپاتی و نفروپاتی با تمرکز بر مکانیسم های تنظیمی بود. روش کارتحقیق حاضر یک مطالعه مروری توصیفی است و با استفاده از چندین پایگاه اطلاعاتی مشتمل Google Scholar، Web of Science، Science Direct، Pupmed، Scopus و با استفاده از عناوین دیابت و نام انواع آنها و اسامی مرتبط برای کلید واژه های بیماری دیابت تا پایان سال ۲۰۲۲ جستجو صورت گرفت. نتایجبا تمرکز بر روی تاثیرات کارواکرول و نقش ترکیبات مشابه که در مطالعات مختلف مورد استفاده قرار گرفته است می توان گفت که بسیاری از مطالعات در مورد نقش مثبت کارواکرول در بیماران دیابتیک شامل روش ها و معیارهای پیامد متفاوتی است، اکثریت قریب به اتفاق مطالعات ظرفیت مثبت این ترکیبات را برای افراد دیابتیک نشان می دهد. چندین مکانیسم پاتوفیزیولوژیک پیشنهادی وجود دارد که مسئول اثرات کاهش فعالیت بر روی عملکرد بافت های مختلف در بیماران دیابتیک با ضایعات مختلف است. نتیجه گیری براساس بررسی مطالعات مختلف در این پژوهش می توان به نقش مهم و اساسی کارواکرول و ترکیبات مشابه در ضایعات دیابتیک تاکید کرد که باید مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

کارواکرول ، تیمول ، آویشن ، ضایعات دیابتی