مروری بر نقش کتامین بر مدیریت دلیریوم بعد از جراحی پیوند عروق کرونر و زمان اکستوباسیون بیمار

سابقه و هدف: دلیریوم یک اختلال هوشیاری و شناختی است، که به ویژه در دوره ی پس از عمل بروز می کند. میزان بروز دلیریوم بعد از جراحی قلب باز تا بیش از ۹۰ درصد گزارش شده است؛ که می تواند موجب تاخیر در اکستیوب بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه شود. کتامین، به عنوان یک داروی بیهوشی با ویژگی های منحصربه فرد، پتانسیل تاثیرگذاری بر مدیریت دلیریوم پس از عمل را دارد و نقش دقیق آن در این زمینه همچنان نیازمند بررسی های جامع تری است. مطالعه حاضر، به منظور بررسی دلیریوم و زمان اکستوباسیون در بیماران جراحی بای پس عروق کرونر (CABG) انجام شد. مواد و روش ها: جستجو در این مطالعه مروری روایتی، از پایگاه های داده شامل Scopus، Web of Science، PubMed، Cochrane و Google Scholar با استفاده از اصطلاحات MeSH طی ده سال اخیر انجام گردید. معیارهای ورود شامل مطالعات کارآزمایی بالینی، کوهورت و متاآنالیزها بودند. یافته ها: بر اساس نتایج به دست آمده، ۱۱ حیطه ی، تعریف دلیریوم، اپیدمیولوژی دلیریوم، پاتوفیزیولوژی دلیریوم، ریسک فاکتورهای بروز دلیریوم پس از جراحی قلب، رابطه کنترل درد بعد از عمل جراحی قلب با دلیریوم، رابطه سطوح آرام بخشی بعد از عمل جراحی قلب با دلیریوم، عوارض دلیریوم پس از اعمال جراحی قلبی، دوز، زمان بندی موثر و سودمندی تجویز کتامین در جراحی قلب و زمان خارج سازی لوله تراشه، بررسی ارتباط بین زمان اکستیوب و عوارض بعد از عمل و عوامل موثر بر زمان اکستیوب بررسی شد. استنتاج: شواهد نشان می دهند که کتامین ممکن است با کاهش دلیریوم پس از جراحی قلب، به ویژه از طریق اثرات ضد التهابی، مفید باشد، اما تاثیر مشخصی بر زمان اکستوباسیون ندارد. ناهمگونی مطالعات و عدم وجود پروتکل های استاندارد، تعمیم پذیری نتایج را محدود کرده است. مطالعات آینده باید کارآزمایی های تصادفی و استاندارد شده را در بر گیرند.

کلیدواژه ها:

delirium ، CABG ، ketamine ، extubation time ، دلیریوم ، جراحی پیوند عروق کرونر ، کتامین ، زمان اکستوباسیون