رابطه والدگری هلی کوپتری و هویت یابی در نوجوانان با نقش واسطه گری خودمختاری: یک مطالعه توصیفی

زمینه و هدف: والدگری یکی از مفاهیم پر اهمیت حوزه بالینی و خانواده درمانی به شمار می آید. با توجه به مطرح شدن والدگری هلی کوپتری در شیوه های مورد استفاده والدین و جهت بررسی مکانیزم اثر این متغیر بر وضعیت هویت، لذا هدف از مطالعه حاضر تعیین اثر میانجی خودمختاری در ارتباط بین والدگری هلی کوپتری و سبک هویت یابی بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. تعداد ۲۰۷ نفر از دانش آموزان متوسطه استان تهران در سال ۱۴۰۲ به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و پرسش نامه های والدگری هلی کوپتری، خودمختاری و وضعیت چهارگانه هویت را تکمیل نمودند. تحلیل یافته ها با استفاده از آزمون همبستگی Pearson و تحلیل مسیر انجام گرفت. یافته ها: ارتباط های بین والدگری هلی کوپتری و خودمختاری (۴۰۰/۰-=r)، والدگری هلی کوپتری و سبک هویت (کسب شده ۳۴۶/۰-=r، ضبط شده ۳۶۲/۰=r، دیررس ۲۶۷/۰=r) و آشفته ۳۳۷/۰=r) وخود مختاری و سبک هویت (کسب شده ۲۰۳/۰=r، ضبط شده ۱۵۴/۰=r، دیررس ۱۹۶/۰-=r  و آشفته ۱۶۶/۰-=r) با سطح معناداری کمتر از ۰۱/۰ تایید شدند. ضریب مسیر غیرمستقیم برای هر چهار سبک هویت معنادار به دست آمده (۰۱/۰p<) و اثر میانجی تایید شد. در عین حال ضرایب مسیر مستقیم نیز معنادار به دست آمد (۰۵/۰p<). نتیجه گیری: با توجه به یافته های مطالعه حاضر به نظر می رسد والدگری هلکوپتری با محدود کردن خودمختاری نوجوان می تواند شکل گیری هویت را با مشکل مواجه کند. لذا طراحی مداخلاتی برای افزایش خودمختاری نوجوانان و همین طور بسته های آموزشی برای افزایش آگاهی خانواده ها در زمینه والدگری هلکوپتری پیشنهاد می شود. واژه های کلیدی: خودمختاری، نوجوانان، والدگری هلی کوپتری، هویت یابی

کلیدواژه ها:

Autonomy ، Adolescents ، Helicopter parenting ، Identification ، خودمختاری ، نوجوانان ، والدگری هلی کوپتری ، هویت یابی ​​​​​​​