پراکنش مکانی عارضه سفیدشدگی آریل انار و ارتباط آن با برخی عوامل محیطی و غیر محیطی با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS)

هدف از این پژوهش تهیه نقشه پراکنش مکانی عارضه سفیدشدگی آریل انار، بافت خاک، اقلیم و مراکز باران سنجی و همچنین شوری آب آبیاری و خاک ۱۹ باغ در منطقه ساوه و بررسی ارتباط آنها با وقوع و شدت عارضه سفیدشدگی آریل بود. نتایج نشان داد که عارضه سفیدشدگی با شدت های متفاوت در طول دو سال در تمامی باغ های انتخابی رخ داد، به طوری که شدت عارضه در سال دوم بیشتر بود. همچنین، ۶۸ درصد باغ ها آب آبیاری نامناسب و خاک شور داشتند. بر اساس داده های هواشناسی در کل منطقه میانگین دمای هوا در سال دوم بالاتر از سال اول بود. نتایج همپوشانی نقشه ها با لایه باغ ها نشان داد که ۶۰ درصد باغ ها در محدوده خاک هایی با بافت شنی- لومی، تمامی باغ ها در محدوده اقلیم خشک و در محدوده مرکز بارش قرار دارند. در مجموع نتایج نشان داد که موقعیت جغرافیایی باغ ها احتمالا بر وقوع عارضه سفید شدگی تاثیری نداشته است، اما چهار عامل دما، شوری آب آبیاری و خاک و همچنین بافت خاک در وقوع/شدت عارضه در منطقه ساوه نقش دارند. دما به عنوان اصلی ترین عامل محیطی به طور مستقیم در وقوع و شدت این عارضه شناسایی شد. شوری آب آبیاری و خاک (عوامل غیر محیطی) به صورت توام با دما یا هر یک به تنهایی نقش معنی داری در بروز و شدت عارضه سفیدشدگی دارند. در خصوص بافت خاک (عامل غیر محیطی)، به نظر می رسد که در صورت شوری خاک یا آب آبیاری، نقش این عامل در شدت عارضه قابل تامل خواهد بود.

کلیدواژه ها:

آب آبیاری ، پراکنش ، تغییرات اقلیمی ، کیفیت ویژگی های خاک