بهینه سازی ریزازدیادی پایه GN۱۵ (هیبرید هلو و بادام) در شرایط بیوراکتور غوطه‎وری موقت

محیط کشت مایع به دلیل فراهم کردن محیط یکنواخت تر و عدم نیاز به جابجایی نمونه‎های کشت شده در هنگام تعویض محیط کشت، شرایط بهتری را برای ریزازدیادی گیاهان فراهم می‎کند. به منظور بررسی ریزازدیادی پایه GN۱۵، ابتدا اثر ترکیب تنظیم کننده های مختلف بر استقرار ریزنمونه گره در محیط کشت نیمه جامد MS مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس جهت مقایسه شرایط بیوراکتور غوطه‎وری موقت و کشت نیمه جامد بر ضریب تکثیر و سلامت گیاهان، در قالب سه آزمایش جداگانه، اثر دوره تناوب غوطه‎وری (غوطه‎وری ۱۰ دقیقه در هر ۶، ۱۲ و ۲۴ ساعت)، غلظت تنظیم کننده‎ رشد (غلظت های صفر، ۵/۰ و ۱ میلی گرم در لیتر BA) و غلظت ساکارز (۳، ۴ و ۵ درصد) در محیط کشت پایه MS مورد ارزیابی قرار گرفت. ریشه زایی گیاهچه‎های تکثیر شده نیز در محیط کشت MS حاوی ۶/۰ میلی گرم در لیترIBA در دو سیستم مورد بررسی قرار گرفت. استقرار ریزنمونه‎ها در محیط کشت به شدت تحت تاثیر انتخاب تنظیم کننده‎های رشد قرار گرفت، به طوری که محیط کشت MS حاوی ۵/۰ میلی گرم در لیتر BA بهترین نتیجه را نشان داد. نتایج آزمایش‎های تکثیر مشخص نمود که بیوراکتور غوطه‎وری موقت شرایط بهتری را برای رشد و تکثیر شاخساره‎های GN۱۵ فراهم می کند. بهترین شرایط با دوره غوطه‎وری ۱۰ دقیقه در هر شش ساعت، محیط کشت حاوی ۵/۰ میلی گرم در لیتر BA و سه درصد ساکارز به دست آمد. همچنین بیوراکتور غوطه‎وری موقت ارزیابی شده در این تحقیق برای ریشه زایی این پایه مناسب نبود و تمام گیاهچه‎ها در این شرایط شیشه ای شده و طی فرایند سازگاری از بین رفتند.

کلیدواژه ها:

تعلیق موقت ، تهویه ، رطوبت نسبی ، شیشه ای شدن ، محیط کشت مایع