ارائه رهیافتی جدید برای بررسی امکان تعاملات دو جانبه بین کشورها بر اساس قابلیت های مولد: مطالعه موردی ایران و چین

دهه های متوالی است که محققان حوزه اقتصاد توسعه بیان کرده اند که کشورها احتمالا اقدام به صادرات محصولات جدیدی خواهند کرد که همسو با قابلیت های مولد موجود در آن کشورها یا همسایگان آنها باشد. هر چند که اتفاق نظر در مورد این دیدگاه وجود دارد اما درک درستی از رویکردی که بتواند تعادلی بهینه را بین توسعه قابلیت های مولد مرتبط و غیر مرتبط ایجاد کند، وجود ندارد. در همین راستا در مقاله پیش رو سعی شده تا با استفاده از رویکرد پیچیدگی اقتصادی بعنوان رهیافتی جدید به بررسی امکان تعاملات دوجانبه اقتصادی بین دو کشور ایران و چین بعنوان مطالعه موردی بپردازیم. یافته ها نشان می دهد که چین با توجه به قابلیت های فعلی خود توانایی سرمایه گذاری در بیش از ۲۸ درصد از محصولات موجود در مرز قابلیت های مولد ایران (۱۴ کد محصول) را دارد. ایران نیز می تواند در بیش از ۵۰ کد محصول با قدرت رقابت پذیری در اقتصاد چین سرمایه گذاری کند. از منظر گروه بندی ایران می تواند در زیر مجموعه محصولات شیمیایی، فلزات و معادن شانس بیشتری جهت سرمایه گذاری در اقتصاد چین را کسب کند. چین نیز در زیر مجموعه محصولات ماشین آلات، شیمیایی و فلزات می تواند در اقتصاد ایران مشارکت نماید. در ادامه نیز راهکارهایی برای سیاستگذاران و تصمیم گیرندگان این حوزه پیشنهاد شده است از جمله اینکه همین رهیافت را می توان در خصوص تعاملات بین المللی دو یا چند جانبه در حوزه های علم و یا فناوری بکار برد.

کلیدواژه ها:

پیچیدگی اقتصادی ، تعاملات اقتصادی ، قابلیت های مولد ، ایران و چین ، صادرات