انطباق و اعتباریابی مقیاس رابطه دانش آموز- معلم برای دانش آموزان نوجوان ایرانی

نسخه تجدیدنظرشده مقیاس رابطه دانش آموز-معلم ابزاری معتبر برای سنجش کیفیت این روابط برای دانش آموزان پیش دبستان و ابتدایی در فرهنگ های غربی است. هدف این پژوهش، انطباق و اعتباریابی این مقیاس برای دانش آموزان نوجوان ایرانی بود. روش پژوهش کاربردی، با ماهیت کمی و پیمایشی، و جامعه آماری آن، معلمان دوره اول متوسطه تهران و یزد در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ بود. نمونه آماری شامل ۳۴۳ معلم (%۶۸ زن) بود که به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. پس از مصاحبه با معلمان و نظرخواهی از متخصصان، گویه ها اصلاح گردیده و هشت گویه جدید برای ارزیابی خرده مقیاس وابستگی طراحی و جایگزین شد. داده ها با استفاده از این نسخه اصلاح شده و مقیاس های فرسودگی شغلی ماسلاچ و ذهن آگاهی در تدریس گردآوری شدند. تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی، از ساختار سه عاملی نزدیکی، تعارض و وابستگی حمایت کردند. ضرایب آلفای کرونباخ ۸۰/۰، ۷۸/۰ و ۷۱/۰ و امگای مک دونالد ۸۵/۰، ۸۲/۰ و ۷۶/۰ به ترتیب برای نزدیکی، تعارض و وابستگی نشان دهنده همسانی درونی مطلوب بود. همبستگی معنادار بین ابعاد نسخه اصلاح شده با فرسودگی شغلی و ذهن آگاهی در تدریس، از روایی آن حمایت کرد. برخلاف پژوهش های غربی، خرده مقیاس وابستگی، همبستگی مثبت با نزدیکی و منفی با تعارض داشت. این مقیاس ابزاری معتبر برای ارزیابی کیفیت رابطه دانش آموز-معلم در نوجوانان ایرانی است.

کلیدواژه ها:

تحلیل عاملی اکتشافی ، تحلیل عاملی تاییدی ، نسخه اصلاح شده مقیاس رابطه دانش آموز-معلم ، نوجوان ، هنجاریابی در فرهنگ ایرانی