سنتز رنگدانه های لوستری تیتانیایی بر پایه تریدیمیت و کریستوبالیت پولکی

رنگدانه های لوستری نوعی از رنگدانه های ویژه هستند که گروهی از آن ها متشکل از یک پایه و پوسته هستند. برای ساخت سیلیس پولکی از دو روش مقرون به صرفه، رسوبی و عامل فعال سطحی استفاده شد. سیلیس حاصل در روش رسوبی به شکل تریدیمیت و در روش عامل فعال سطحی به شکل کریستوبالیت متبلور شد. برای اعمال پوشش بر روی پایه های سیلیس، از اکسید تیتانیم استفاده شد. همچنین به ذرات سیلیس، با اندازه ۱۵۰ تا ۲۰۰ میکرومتر و اندازه ضخامت ۸۰ تا ۱۰۰ میکرومتر دست یافته شد. رنگدانه دارای پایه با فاز کریستوبالیت با توجه به مقادیر رنگ سنجی به دست آمده (۸۶/۲۳L*= ، ۰/۵۸-a*=  و ۱/۳۲b*=) دارای ته رنگ آبی-سبز و در مقابل رنگدانه بر پایه فاز تریدیمیت (۸۶/۱۲L*= ، ۰/۲۸-a*=  و ۱/۶b*=) سفید است. همچنین رنگدانه لوستری بر پایه سیلیس با فاز کریستوبالیت، در طول موج ۴۶۸ نانومتر دارای خاصیت نورتابی با شدت ۹۶۱۸ واحد بوده و رنگدانه لوستری با پایه تریدیمیت در طول موج ۴۴۹ نانومتر دارای خاصیت نورتابی با شدت ۶۱۷۵ واحد است.

کلیدواژه ها:

Luster Pigments ، Silica ، Flake ، Titanium Dioxide ، Tridymite ، Cristobalite ، رنگدانه لوستری ، سیلیس ، پولک ، اکسید تیتانیم ، تریدیمیت ، کریستوبالیت