بررسی تغییرات کاربری اراضی کشاورزی شهرستان اهواز در بازه زمانی سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۰ با استفاده از فناوری سنجش از دور

تغییرات کاربری اراضی یکی از چالش های اصلی در مدیریت منابع طبیعی است و می تواند پیامدهای جدی زیست محیطی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی به همراه داشته باشد. هدف از این پژوهش بررسی تغییرات کاربری اراضی شهرستان اهواز از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۰ میلادی با استفاده از تحلیل تصاویر ماهواره ای، جهت ارائه دید کلی در زمینه تغییرات کاربری اراضی جهت مدیریت تغییرات اراضی و برنامه ریزی شهری است. در این راستا، تصاویر ماهواره لندست مورد استفاده قرار گرفت و طبقه بندی اراضی در چهار کاربری شامل اراضی کشاورزی، مناطق انسان ساخت، اراضی بایر و پهنه های آبی برای سال های ۲۰۰۰، ۲۰۰۷، ۲۰۱۴ و ۲۰۲۰ میلادی با بهره گیری از شاخص های طیفی و الگوریتم طبقه بندی حداکثر احتمال انجام شد. مقادیر ضریب کاپا برای سال های ۲۰۰۰، ۲۰۰۷، ۲۰۱۴ و ۲۰۲۰ به ترتیب برابر با۲۳/۸۷، ۵۹/۸۸، ۲۶/۹۱ و ۲۳/۹۳ درصد و شاخص دقت کلی به ترتیب برابر با ۵۶/۸۹، ۳۵/۹۱، ۵۸/۹۳ و ۸۹/۹۴ درصد محاسبه گردید. نتایج نشان داد که در دوره مورد مطالعه، مساحت اراضی با کاربری کشاورزی و مناطق انسان ساخت به ترتیب با ۷۷/۲ و ۹۷/۲ برابر افزایش یافته است. افزایش اراضی کشاورزی عمدتا ناشی از تبدیل اراضی بایر  به کشاورزی بوده است. همزمان با این تغییرات، گسترش اراضی انسان ساخت منجر به کاهش اراضی کشاورزی مرغوب در حاشیه شهرها شده است. این تغییرات شدید در کاربری اراضی طی دو دهه اخیر، نشان دهنده ضرورت برنامه ریزی دقیق، علمی و مبتنی بر مشارکت تمامی ارگان های دخیل در تغییر کاربری اراضی در راستای کاهش پیامدهای منفی زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی ناشی از تغییرات کاربری اراضی و حفظ منابع طبیعی منطقه است.

کلیدواژه ها:

اراضی کشاورزی ، تغییرات کاربری اراضی ، حداکثر احتمال ، سنجش از دور ، شهرستان اهواز