پیش بینی درد مزمن در بیماران مبتلا به زانودرد: نقش ترس فاجعه آمیزی و سازگاری درد

مقدمه: درد مزمن یکی از مهم ترین چالش ها در مدیریت بیماران مبتلا به اختلالات اسکلتی-عضلانی است، بنابراین هدف مطالعه حاضر بررسی نقش ترس فاجعه آمیزی و سازگاری درد در پیش بینی درد مزمن در بیماران مبتلا به زانودرد بود. روش کار: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی بیماران مبتلا به زانودرد مراجعه کننده به بیمارستان میلاد تهران بودند. نمونه پژوهش حاضر از نوع نمونه گیری هدفمند و  به تعداد ۲۵۰ نفر انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل، پرسش نامه سازگاری درد واولز و مک کران (۲۰۱۲)، پرسشنامه درد مزمن ون کورف و همکاران (۱۹۹۰) و پرسشنامه فاجعه آمیزی درد سالیوان و همکاران (۱۹۹۵) بود. تحلیل داده ها با آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه و نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ انجام شد. یافته ها:نتایج ضرایب استاندارد مدل رگرسیون نشان داد نشخوار ذهنی (۰۱/۰p<، ۳۹/۰=β)، بزرگنمایی (۰۱/۰p<، ۲۵/۰=β) و درماندگی (۰۵/۰p<، ۲۱/۰=β) با درد مزمن رابطه دارند و بنابراین به شکل مثبت و معنی داری درد مزمن بیماران مبتلا به زانودرد را پیش بینی می کند.  همچنین تعهد به فعالیت (۰۵/۰p<، ۲۹/۰-=β) و رضایت از درد (۰۱/۰p<، ۲۰/۰-=β) با درد مزمن رابطه منفی دارند و بنابراین به شکل معنی داری درد مزمن بیماران مبتلا به زانودرد را پیش بینی می کند. نتیجه گیری: بر اساس نتایج می توان گفت توجه به ترس فاجعه آمیزی و سازگاری درد بیماران مبتلا به زانودرد در برنامه ریزی مراقبت های بهداشتی برای آنان می تواند به مدیریت بهتر درد مزمن در بیماران مبتلا به زانودرد کمک کند.

کلیدواژه ها:

Chronic pain ، Catastrophic fear ، Pain adaptation ، Patients with knee pain ، درد مزمن ، ترس فاجعه آمیزی ، سازگاری درد ، بیماران مبتلا به زانودرد