بررسی رابطه میان مهارت های تفکر انتقادی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان پایه دوازدهم مدارس نمونه شهر مشهد

زمینه و هدف: تفکر انتقادی به عنوان مهارتی کلیدی در آموزش وپرورش، امکان حل مسئله و تصمیم گیری مبتنی بر شواهد را فراهم می سازد .سازگاری اجتماعی نیز شاخص مهمی از سلامت روانی نوجوانان است .این پژوهش با هدف بررسی رابطه میان مهارت های تفکر انتقادی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان پایه دوازدهم مدارس نمونه مشهد و تعیین زیرسنجش ها پیش بین این سازگاری انجام شد.روش: طرح پژوهش توصیفی–همبستگی بود و جامعه آماری شامل دانش آموزان پایه دوازدهم مدارس نمونه مشهد (N=۱۰۰) با نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب شدند. برای اندازه گیری متغیرها از پرسشنامه های Watson–Glaser Critical Thinking Appraisal و Social Adaptation Self-Evaluation Scale استفاده شد. تحلیل ها با SPSS v۲۶ و آزمون های توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندمتغیره اجرا گردید.یافته ها: نتایج نشان داد همبستگی مثبت متوسطی بین نمره کل تفکر انتقادی و سازگاری اجتماعی وجود دارد (r = ۰.۴۵, p < ۰.۰۰۱). در میان زیرسنجش ، «درون یابی شواهد» (Inference) قوی ترین پیش بینی کننده سازگاری اجتماعی بود (β = ۰.۳۴, p < ۰.۰۰۱)، به طوری که مدل رگرسیون ۲۱٪ واریانس سازگاری اجتماعی را تبیین کرد.نتیجه گیری: یافته ها حاکی از آن است که تقویت مهارت های تفکر انتقادی، به ویژه توانایی درون یابی شواهد، می تواند راهبرد موثری برای بهبود سازگاری اجتماعی دانش آموزان باشد. این نتایج می تواند مبنای طراحی مداخلات آموزشی–مشاوره ای در مدارس نمونه مشهد قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

تفکر انتقادی ، سازگاری اجتماعی ، دانش آموزان پایه دوازدهم ، مدارس نمونه