تاثیر فناوری نوین برآموزش مطالعات اجتماعی

تحولات گسترده در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات، نظام های آموزشی را با فرصت ها و چالش های نوینی روبه رو ساخته است. در این میان، آموزش مطالعات اجتماعی به دلیل ماهیت تلفیقی و مهارتی خود، بیش از دیگر دروس علوم انسانی نیازمند به کارگیری روش های نوین و فناورانه است. هدف این مقاله، بررسی نقش فناوری های نوین در ارتقای کیفیت تدریس و یادگیری مطالعات اجتماعی در مدارس ایران است. نتایج پژوهش های داخلی نشان می دهد که به کارگیری ابزارهای دیجیتال، پلتفرم های آموزشی، واقعیت مجازی، فیلم های مستند، و نرم افزارهای تعاملی می تواند باعث افزایش درک مفاهیم، مشارکت دانش آموزان، و ارتقای مهارت های تفکر انتقادی شود (جعفری، احمدی و خدادادی، ۱۳۹۹؛ قنبری۱۳۹۸)همچنین، تجربه آموزش مجازی در دوران شیوع کرونا، نشان داد که بهره گیری از فناوری های نوین می تواند تداوم یادگیری را حتی در شرایط بحرانی تضمین کند (فراهانی و شریفی، ۱۴۰۰). از دیدگاه معلمان، گرچه فناوری امکانات گسترده ای برای ارتقای یادگیری فراهم کرده، اما چالش هایی مانند نبود زیرساخت های فنی، ناآشنایی معلمان با ابزارهای نوین، و کمبود محتوای بومی دیجیتال همچنان مانعی بر سر راه توسعه این الگوهاست (موسوی، ۱۳۹۷)با وجود این موانع، پژوهشگران تاکید دارند که با آموزش مهارت های دیجیتال به معلمان، بازنگری در برنامه درسی و فراهم سازی حمایت نهادی، می توان اثربخشی فناوری را در آموزش مطالعات اجتماعی افزایش داد (نعمتی و محمدی، ۱۴۰۰). بر این اساس، تلفیق روش های سنتی با فناوری های نوین، راهکاری کارآمد برای بهبود تدریس این درس و تربیت شهروندان آگاه و مسئول در عصر اطلاعات محسوب می شود

کلیدواژه ها:

فناوی نوین آموزشی ، مطالعات اجتماعی ، یادگیری تعاملی ، تفکر انتقادی ، محتوای دیجیتالی بومی