نقش معماری پایدار در فضاهای شهری معاصر با تاکید بر اقلیم گرم و خشک

با افزایش چالش های زیست محیطی، تغییرات اقلیمی و رشد بی رویه شهرها، توجه به اصول معماری پایدار به ویژه در طراحی فضاهای شهری بیش از پیش اهمیت یافته است. این مقاله به بررسی نقش معماری پایدار در شکل گیری فضاهای شهری معاصر با تاکید بر اقلیم گرم و خشک می پردازد. با تحلیل مفاهیم بنیادین معماری پایدار، ویژگی های اقلیم گرم و خشک، و بررسی نمونه های موفق شهری در ایران و سایر کشورها، تلاش شده است راهکارهایی کاربردی جهت بهبود کیفیت فضاهای شهری در این اقلیم ارائه گردد. نتایج نشان می دهد که استفاده از رویکردهای بومی، مصالح سازگار، الگوهای سنتی و بهره گیری از فناوری های نوین می تواند نقش موثری در پایداری فضاهای شهری این اقلیم ایفا کند.معماری پایدار، به عنوان رویکردی پاسخ گو به بحران های زیست محیطی و مصرف بی رویه منابع، در طراحی فضاهای شهری اهمیت فزاینده ای یافته است. در اقلیم گرم و خشک، این رویکرد با چالش هایی نظیر شدت تابش خورشید، کمبود منابع آبی و نوسانات دمایی مواجه است. این مقاله به بررسی راهکارهای طراحی پایدار در فضاهای شهری معاصر با تاکید بر ویژگی های اقلیم گرم و خشک می پردازد و نقش آن در ارتقاء کیفیت زندگی شهری و کاهش اثرات زیست محیطی را تحلیل می کند.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، فضاهای شهری معاصر ، اقلیم گرم و خشک ، طراحی بومی ، توسعه پایدار