مدیریت منابع آب و تاثیر آن بر تغییرات کاربری اراضی در مناطق شهری: مطالعه موردی شهر اصفهان

رشد سریع شهرنشینی در اقلیم های خشک و نیمه خشک، همراه با محدودیت منابع آب، چالش های جدی برای توسعه پایدار شهری ایجاد کرده است. شهر اصفهان، با وابستگی تاریخی به زاینده رود، در دهه های اخیر با کاهش شدید منابع آبی و گسترش نامتوازن کاربری اراضی مواجه شده است. این پژوهش با هدف بررسی رابطه دوسویه بین مدیریت منابع آب و تغییرات کاربری اراضی، از طریق مرور نظام مند مطالعات داخلی و بین المللی و تحلیل داده های سنجش از دور انجام شده است. یافته ها نشان می دهد که نبود هماهنگی در سیاست گذاری های فضایی و آبی، فشار بر منابع طبیعی را افزایش داده و تاب آوری شهری را کاهش داده است. پیشنهادهایی مانند مدیریت یکپارچه منابع آب، استفاده از فناوری های مکان محور و توسعه زیرساخت های سبز برای دستیابی به توسعه پایدار در این کلان شهر ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

مدیریت منابع آب ، کاربری اراضی ، شهر اصفهان ، توسعه پایدار ، فناوری GIS