شبیه سازی سیستم های محافظتی در مقابل فرود ناموفق هواپیما در انتهای باند فرودگاه

انجمن هوایی فدرال (FAA) فضای امنی در حدود 1000 فوت را در انتهای باند فرود گاه برای کنترل هواپیماهایی که از کنترل خارج شده اند مقرر ساخته . هرچند در بسیاری موارد،برآورده کردن این خواسته به دلیل موانع طبیعی یا انسانی مقدور نیست . راه حل این مشکل استفاده از سیستم تریال جاذب انرژی (EMAS) است. این سیستم طراحی شده تا مسافت طی شده توسط هواپیمایی که از کنترل خارج شده را به طور چشم گیری کاهش دهد ، بدون این که آسیب جدی به مسافران و خود هواپیما وارد شود . هدف این تحقیق استفاده از نرم افزار ABAQUS برای شبیه سازی بستر جاذب انرژی و معرفی چند متریال خاکی به عنوان متریال جاذب انرژی و مقایسه ی آن ها با متریال موجود است . متد اولری – لاگرانژیاختیاری می تواند به بهترین شکل ، پاسخ مناسبی را برای نیاز های ما در مورد طراحی و ساخت یک بستر جاذب انرژی ، فراهم آورد و همچنین میتواند با داشتن مشخصات و نوع هواپیما و شرایط محیط فرودگاه ، مسافت طی شده توسط هواپیما روی بستر جاذب انرژی ، تا توقف کامل هواپیما را پیشبینی کند .در این تحقیق از مشخصات فیزیکی هواپیما بوئینگ 727 و متریال Glass foam استفاده شده است و نتایج آنالیز برای یافتن پارامترهای بحرانی برای بستر جاذب انرژی و همچنین مسافت طی شده در آن مورد بررسی قرار گرفته.

کلیدواژه ها:

بستر جاذب انرژی (EMAS) ، تکنیک اولری-لاگرانژی اختیاری ، نرم افزار ABAQUST ، متریال Glass foam ، ایمنی باند فرودگاه