شهرهای خودتعمیر: مدل های نوین مدیریت شهری مبتنی بر الگوریتم های بازخورد و خودتنظیمی

در دنیای پیچیده و پویای امروز، شهرها دیگر نمی توانند تنها با تکیه بر ساختارهای سنتی و رویکردهای ایستا به مدیریت خود ادامه دهند. نیاز به سیستم هایی هوشمند، انطباق پذیر و خودبازسازنده بیش از هر زمان دیگری احساس می شود. این مقاله با معرفی مفهوم نوظهور «شهرهای خودتعمیر»، به بررسی امکان پذیری پیاده سازی مدل هایی می پردازد که با بهره گیری از الگوریتم های بازخورد، داده کاوی، یادگیری ماشین و اینترنت اشیاء (IoT)، مدیریت شهری را به سوی خودتنظیمی سوق می دهند. در این چارچوب، شهر به عنوان یک سیستم سایبر-فیزیکی در نظر گرفته می شود که قادر است آسیب ها، ناکارآمدی ها و اختلالات عملکردی خود را شناسایی، تحلیل و در مواردی بدون دخالت انسانی اصلاح کند. با تکیه بر مطالعات موردی جهانی و بررسی زیرساخت های فناورانه، مزایا و چالش های کلیدی این رویکرد تحلیل می شود. همچنین، الگویی مفهومی برای بومی سازی این مدل در کلان شهرهای ایران ارائه می گردد. نوآوری این مقاله در ترکیب دیدگاه های شهرسازی با علوم داده و الگوریتم های بازخوردی است که افق تازه ای از خودمدیریتی و تاب آوری شهری را پیش روی برنامه ریزان و مدیران شهری می گشاید.