تحلیل ساختار فضایی شهر همدان و امکان سنجی طراحی رینگ سوم شهری با رویکرد توسعه پایدار و کاهش ترافیک در شهر همدان

ساختار فضایی شهر همدان با توجه به جای گیری در دامنه کوه و بافت تاریخی خود، بر پایه الگوی شعاعی–حلقوی شکل گرفته است. در حال حاضر تنها دو رینگ اصلی عملکردی در این شهر فعال هستند که به دلیل تمرکز فعالیت های شهری، تجاری و خدماتی در پیرامون آن ها، با مشکلات شدید ترافیکی، گسست فضایی و ناکارآمدی عملکردی مواجه شده اند. رشد جمعیت، گسترش کاربری های غیررسمی، و محدودیت های طبیعی توپوگرافی، سبب کاهش ظرفیت این رینگ ها در پاسخ گویی به نیازهای جدید شهری شده است. پژوهش حاضر با هدف تحلیل ساختار فضایی شهر همدان و ارائه راهبردی نوین برای توسعه آن، به بررسی امکان طراحی و احداث رینگ سوم شهری با رویکردی پایدار و چندعملکردی می پردازد. روش تحقیق در این مطالعه توصیفی–تحلیلی بوده و از منابع اسنادی، بررسی میدانی و تحلیل فضایی مبتنی بر GIS برای ارزیابی وضعیت موجود و امکان سنجی رینگ سوم استفاده شده است. یافته ها نشان می دهد که با طراحی هدفمند رینگ سوم در نواحی پیرامونی، نه تنها می توان بخشی از فشار عملکردی رینگ های فعلی را کاهش داد، بلکه امکان هدایت توسعه شهر در جهتی پایدار، متوازن و متناسب با ظرفیت های طبیعی و فرهنگی نیز فراهم خواهد شد. مقاله در پایان با ارائه طرح مفهومی رینگ سوم، پیشنهادهایی اجرایی برای سیاست گذاران شهری ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

همدان ، توسعه فضایی ، ساختار حلقوی ، رینگ سوم ، پایداری شهری ، مدیریت ترافیک