تاثیر فعالیتهای حرکتی ساختاریافته بر سلامت روان و پیشرفت تحصیلی کودکان دبستانی شهر تهران

هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر فعالیت های حرکتی ساختاریافته بر سلامت روان و پیشرفت تحصیلی کودکان دبستانی بود. این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ بود. نمونه آماری شامل ۶۰ دانش آموز (۳۰ دانش آموز در گروه آزمایش و ۳۰ دانش آموز در گروه کنترل) بود که به صورت تصادفی انتخاب شدند. گروه آزمایش به مدت ۱۲ هفته، سه جلسه ۴۵ دقیقه ای در هفته، در فعالیت های حرکتی ساختاریافته شرکت کردند، در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. ابزارهای جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه سلامت روان کودکان (GHQ-۲۸) و نمرات دروس اصلی (ریاضی، علوم، فارسی) بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری t مستقل و تحلیل کوواریانس (ANCOVA) تحلیل شدند. نتایج نشان داد که شرکت در فعالیت های حرکتی ساختاریافته به طور معناداری منجر به بهبود سلامت روان و افزایش پیشرفت تحصیلی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شده است (p < ۰.۰۵). این یافته ها نشان می دهد که فعالیت های حرکتی ساختاریافته می توانند به عنوان یک مداخله موثر برای ارتقای سلامت روان و پیشرفت تحصیلی کودکان دبستانی مورد استفاده قرار گیرند..

کلیدواژه ها:

فعالیت های حرکتی ساختاریافته ، سلامت روان ، پیشرفت تحصیلی ، کودکان دبستانی ، GHQ-۲۸.