تاثیر تعامل کلامی و غیرکلامی معلم بر شخصیت سازی دانش آموزان در نظام آموزشی

شخصیت سازی دانش آموزان یکی از اهداف بنیادین نظام آموزشی است که نه تنها بر موفقیت تحصیلی آن ها تاثیر می گذارد، بلکه مسیر آینده زندگی اجتماعی و حرفه ای آن ها را نیز تعیین می کند. در این میان، تعامل کلامی و غیرکلامی معلم در کلاس درس نقشی محوری و بی بدیل ایفا می کند. تعامل کلامی معلم شامل شیوه بیان، انتخاب واژگان، لحن و محتوای کلام است که می تواند به دانش آموزان حس ارزشمندی، احترام و امنیت بدهد یا برعکس، باعث دلسردی و کاهش اعتماد به نفس آن ها شود. تشویق ها، بازخوردهای سازنده، و ایجاد فرصت برای بیان نظرات، همگی از مولفه های مهم تعامل کلامی مثبت هستند که به تقویت عزت نفس و مهارت های ارتباطی دانش آموزان کمک می کنند. از سوی دیگر، تعامل غیرکلامی شامل زبان بدن، حالات چهره، تماس چشمی، و حرکات دست معلم است که حتی قدرتمندتر از کلام می تواند پیام ها را منتقل کند. یک لبخند تشویق آمیز، نگاه حمایتی، یا حتی یک حرکت سر تاییدکننده می تواند تاثیر عمیقی بر روحیه و عملکرد دانش آموز داشته باشد. این تعاملات، چه آگاهانه و چه ناخودآگاه، محیطی را در کلاس درس ایجاد می کنند که در آن دانش آموزان احساس امنیت روانی کرده و تشویق به مشارکت فعال می شوند. در این محیط، آن ها فرصت می یابند تا مهارت های اجتماعی، عاطفی و شناختی خود را توسعه دهند. پژوهش حاضر به بررسی نقش جامع و چندوجهی تعاملات کلامی و غیرکلامی معلم در فرآیند پیچیده شخصیت سازی دانش آموزان می پردازد و نشان می دهد که چگونه این تعاملات بر ابعاد مختلف شخصیت، از جمله عزت نفس، مهارت های اجتماعی، تاب آوری، و هوش هیجانی، تاثیر می گذارند. در نهایت، با توجه به اهمیت این موضوع، راهکارهایی برای ارتقای کیفیت تعاملات معلم-دانش آموز پیشنهاد خواهد شد تا نظام آموزشی بتواند به بهترین شکل ممکن به پرورش نسلی توانمند و با شخصیت متعادل بپردازد.

کلیدواژه ها:

تعامل کلامی ، تعامل غیرکلامی ، معلم ، شخصیت سازی ، دانش آموزان.