نقش آموزش مشارکتی در پرورش حس تعلق اجتماعی دانش آموزان

آموزش مشارکتی به عنوان رویکردی نوین در فرآیند تدریس و یادگیری، بر تعامل فعال میان دانش آموزان و مشارکت موثر آنان در تصمیم گیری های آموزشی تاکید دارد. این الگو نه تنها موجب افزایش یادگیری عمیق و مهارت های بین فردی می شود، بلکه در شکل گیری هویت اجتماعی و حس تعلق به گروه، مدرسه و جامعه نیز نقش کلیدی ایفا می کند. حس تعلق اجتماعی، یکی از مهم ترین مولفه های رشد اجتماعی دانش آموزان است که احساس پیوستگی، پذیرش و ارزشمندی در یک اجتماع بزرگ تر را تقویت می کند. در فضای آموزش مشارکتی، دانش آموزان در قالب گروه های یادگیری، نقش فعال تری در فرایندهای آموزشی بر عهده می گیرند، مسئولیت پذیری و تعامل اجتماعی را تجربه می کنند و فرصت می یابند تا دیدگاه های متنوع را بشنوند و بیان کنند. این تجربیات، زمینه ساز رشد نگرش مثبت نسبت به دیگران، اعتماد اجتماعی و در نهایت تعلق به جمع می گردد. همچنین، تعاملات چهره به چهره و یادگیری مبتنی بر همکاری، احساس دیده شدن، شنیده شدن و اثرگذاری را در دانش آموزان تقویت می کند که همگی در زمره عوامل موثر بر تعلق اجتماعی هستند. از سوی دیگر، آموزش مشارکتی بستر مناسبی برای کاهش احساس انزوا، طرد اجتماعی و بی تفاوتی نسبت به مدرسه فراهم می آورد. در مجموع، می توان گفت بهره گیری هدفمند از الگوهای آموزش مشارکتی در محیط های آموزشی، نه تنها موجب بهبود کیفیت یادگیری، بلکه عامل مهمی در پرورش روحیه جمع گرایی، مسئولیت پذیری و احساس تعلق در دانش آموزان است.

کلیدواژه ها:

آموزش مشارکتی ، تعلق اجتماعی ، دانش آموز ، یادگیری تعاملی ، مدرسه.