یادگیری مشارکتی و تاثیر آن بر انگیزه تحصیلی دانش آموزان/رویکردی نوین در آموزش

یادگیری مشارکتی به عنوان یکی از رویکردهای نوین آموزشی، مبتنی بر تعامل فعال میان دانش آموزان برای رسیدن به اهداف مشترک یادگیری است. برخلاف روش های سنتی که تمرکز آن ها بر انتقال یک سویه اطلاعات از معلم به دانش آموز است، یادگیری مشارکتی با ایجاد فضای تعامل، گفتگو، تبادل نظر و حل مسئله گروهی، زمینه ساز افزایش انگیزه تحصیلی و مشارکت فعال دانش آموزان در فرآیند آموزش می شود. این مقاله با هدف بررسی تاثیر یادگیری مشارکتی بر انگیزه تحصیلی دانش آموزان، به تحلیل مفهومی، روان شناختی و تجربی این رویکرد نوین می پردازد.پژوهش حاضر با روش توصیفی–تحلیلی و بهره گیری از مطالعات نظری و پژوهش های میدانی انجام شده است. نتایج بررسی ها نشان می دهد که یادگیری مشارکتی موجب تقویت احساس تعلق به گروه، مسئولیت پذیری، اعتماد به نفس، خودکارآمدی و احساس موفقیت در دانش آموزان می شود. این عوامل در مجموع منجر به افزایش انگیزه درونی برای یادگیری، کاهش اضطراب تحصیلی، و ارتقاء عملکرد آموزشی فراگیران می گردد.یادگیری مشارکتی همچنین امکان یادگیری عمیق تر، توسعه مهارت های ارتباطی، تقویت تفکر انتقادی و رشد اجتماعی را فراهم می سازد. در چنین محیط هایی، دانش آموزان نقش فعالتری در مدیریت یادگیری خود ایفا می کنند و آموزش از حالتی منفعلانه به تجربه ای پویا و معنادار تبدیل می شود.در پایان، مقاله بر لزوم بازنگری در شیوه های تدریس، طراحی فعالیت های گروهی هدفمند و توانمندسازی معلمان برای به کارگیری موثر این رویکرد تاکید دارد. یادگیری مشارکتی نه تنها ابزاری آموزشی، بلکه بستری برای پرورش انگیزه، همکاری و رشد شخصیتی در دانش آموزان است.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: یادگیری مشارکتی ، انگیزه تحصیلی ، آموزش نوین ، تعامل آموزشی ، خودکارآمدی ، یادگیری گروهی ، مشارکت فعال.