یک مدل مدت زمان پیاده روی، موردپژوهی سفرهای غیرکاری بانوان شیراز

شیوه های حمل ونقل غیرموتوری و به طور خاص پیاده روی، همواره پاک ترین و سالم ترین روش جابجایی بشر بوده است. با وجودی که شرایط پیاده روی برای بانوان متفاوت از آقایان است، تنها در سال های اخیر، برنامه ریزان و سیاست گذاران شهری کشورهای در حال توسعه به بررسی این تفاوت های جنسیتی پرداخته اند. با توجه به محدودیت مطالعات رفتارسفر پیاده بانوان در ایران، این پژوهش به بررسی عوامل موثر و میزان تاثیر آن ها بر مدت زمان پیاده روی برای مورد پژوهی سفرهای غیرکاری بانوان شهر شیراز می پردازد. پرسشنامه طراحی شده برای این پژوهش (شامل ویژگی های اقتصادی، اجتماعی و سفر افراد) در دوران همه گیری کرونا (سال ۱۴۰۰)، از طریق پرسشگری اینترنتی جمع آوری شده است. متغیر وابسته (مدت زمان پیاده روی)، در مقیاس پیوسته پرسش شده است که براساس نتایج تحلیل های آماری توصیفی، برای مدل سازی انتخاب گسسته آن، به صورت چهار گزینه ای با آستانه های ۱۰، ۲۰ و ۴۰ دقیقه برای ۳۰۸ مشاهده دسته بندی شده است. دلیل این دسته بندی، (بر اساس ادبیات و عقل سلیم) حساس بودن افراد به بازه های زمانی مشخص در برابر زمان به صورت پیوسته (در مقیاس دقیقه) است. نتایج پرداخت مدل لوجیت چندجمله ای نشان دهنده آن است که مدت زمان مطلوب پیاده روی با توجه به اهداف سفر متفاوت بوده که (براساس ضریب مثبت متغیر مجازی هدف سفر خرید و باشگاه در گزینه کمتر از ۱۰ دقیقه)، مطلوبیت پیاده روی در این بازه زمانی بیشترین است. یعنی، کوتاه بودن فاصله ی مراکز خرید و باشگاه عاملی برای تشویق بانوان به پیاده روی برای این اهداف سفر است. نتایج همچنین نشان می دهد که برای بازه زمانی بیشتر از ۴۰ دقیقه، داشتن تحصیلات دانشگاهی باعث افزایش مطلوبیت پیاده روی و مالکیت وسیله نقلیه شخصی خانوار باعث کاهش آن می شود. نتایج این پژوهش می تواند برنامه ریزان و سیاست گذاران شهری را در اتخاذ سیاست های مناسب جهت تشویق و افزایش پیاده روی بانوان یاری کند.

کلیدواژه ها:

بانوان ، سفر غیرکاری ، لوجیت چندجمله ای ، مدت زمان پیاده روی