ارزیابی کارایی خطوط اتوبوسرانی از دید استفاده کننده و گرداننده در شهر اصفهان

شهر اصفهان در دهه های اخیر درگیر مشکلات ترافیکی در حمل ونقل درون شهری است. با مطالعه دقیق سیستم اتوبوسرانی این شهر به عنوان یکی از کاراترین وسایل حمل ونقل عمومی می توان به بهبود عملکرد این سامانه کمک نموده و علاوه بر حل مشکلات حمل ونقل، زمینه رضایت شهروندان را فراهم نمود. نوشتار حاضر با توجه به جایگاه ویژه توسعه حمل ونقل عمومی، به ارزیابی کارایی خطوط اتوبوسرانی در شهر اصفهان با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی(AHP) پرداخته است؛ از این رو با مرور پیشینه تحقیق، معیارهای تاثیرگذار در ارزیابی کارایی خطوط اتوبوسرانی مشخص و فهرستی از معیارها و زیرمعیارهای موثر شناسایی گردید. هدف مطالعه ارزیابی کارایی خطوط اتوبوسرانی اصفهان از دو دیدگاه استفاده کننده و گرداننده است؛ به همین جهت ارزیابی کارایی طی دو فرایند جداگانه انجام گرفته است. داده های جمع-آوری شده پیرامون معیارها وارد نرم افزار Expert Choice شده و وزن نهایی هر یک از معیارها مشخص گردیده که طبق آن از بین ۷ معیار ارزیابی کارایی از دید کاربر، زمان انتظار مسافر با ۳۰۹/۰ بیشترین و رفتار راننده با ۰۳۶/۰کمترین اهمیت را نسبت به سایر معیارها در کارایی خطوط ایفا می کنند. همچنین از بین ۳ معیار ارزیابی کارایی از دید گرداننده، معیار اقتصادی با ۶۸۳/۰ بیشترین و معیار اثربخشی با ۱۱۷/۰ کمترین اهمیت را نسبت به سایر معیارها در کارایی خطوط ایفا می کنند. در نهایت از دید کاربران، خط ۳۴ با ۲۰۳/۰ امتیاز بیشترین کارایی و خط ۳۱ با ۱۰۹/۰ امتیاز خط پایین ترین کارایی و از دید گردانندگان، خط ۱ با ۲۶۳/۰ امتیاز بیشترین کارایی و خط ۲۰ با ۰۷۴/۰ امتیاز پایین ترین کارایی را داراست.

کلیدواژه ها:

رضایت شهروندان ، سیستم حمل و نقل عمومی ، نرم افزار Expert Choice ، کارایی سیستم اتوبوس رانی