مطالعه اصول عرفی برای حفاظت از محیط زیست و کارکرد سازمان های بین المللی در اعمال آنها

با گسترش نگرانی های جهانی نسبت به تخریب محیط زیست، اصول عرفی حقوق بین الملل محیط زیست به عنوان مبانی بنیادین و الزام آور در رفتار دولت ها و سازمان های بین المللی اهمیت فزاینده ای یافته اند. این پژوهش به تبیین و تحلیل جایگاه اصول عرفی همچون اصل پیشگیری، اصل احتیاطی، اصل مسئولیت مشترک اما متفاوت، عدالت بین نسلی، و سایر اصول پذیرفته شده در نظام حقوق بین الملل محیط زیست می پردازد. در ادامه، کارکرد و نقش سازمان های بین المللی در توسعه، ترویج و اجرای این اصول بررسی شده و نقش سازمان ملل، نهادهای تابعه آن، و همچنین تاثیر کنشگران غیردولتی و ائتلاف های بین المللی تحلیل می شود. همچنین، مطالعه موردی و تطبیقی با نظام حقوقی ایران نشان می دهد که علی رغم پذیرش ضمنی برخی اصول عرفی در اسناد و رویه های داخلی، فقدان انسجام نهادی و ضعف در پیاده سازی عملی، مانع تحقق موثر این اصول در سیاست گذاری ها و اقدامات زیست محیطی داخلی شده است. تقویت سازوکارهای همکاری بین المللی و ارتقای ظرفیت حقوقی و نهادی کشورها، شرطی اساسی برای اجرای اصول عرفی و صیانت پایدار از محیط زیست جهانی به شمار می رود.

کلیدواژه ها:

اصول عرفی ، حقوق بین الملل محیط زیست ، سازمان های بین المللی ، اقدامات زیست محیطی ، نظام حقوقی ایران.