تاثیر روایت محوری و سناریونویسی در آموزش مفاهیم پایه ریاضی در مقطع ابتدایی

هدف این پژوهش بررسی تاثیر استفاده از روایت محوری و سناریونویسی در فرایند آموزش مفاهیم پایه ریاضی به دانش آموزان دوره ابتدایی است. روش تحقیق از نوع شبه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بوده و جامعه آماری آن دانش آموزان پایه سوم ابتدایی یکی از مدارس شهر شیراز در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بودند. ۴۸ نفر از دانش آموزان به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه مفاهیم ریاضی را با استفاده از روایت ها و سناریوهای آموزشی دریافت کردند، در حالی که گروه کنترل آموزش معمول را دریافت کرد. داده ها از طریق آزمون عملکرد تحصیلی، مشاهده های کلاسی، و مصاحبه نیمه ساختاریافته گردآوری و با استفاده از تحلیل کوواریانس (ANCOVA) و تحلیل تماتیک بررسی شدند. نتایج نشان داد که استفاده از روایت محوری و سناریونویسی به طور معناداری باعث افزایش نمرات ریاضی، مشارکت یادگیرندگان و نگرش مثبت آنان به درس ریاضی شد. این یافته ها موید نقش موثر طراحی خلاقانه آموزشی در فهم مفاهیم انتزاعی و ارتقاء یادگیری معنادار در سنین پایه است. در پایان، کاربرد این روش در طراحی برنامه درسی ریاضی در دوره ابتدایی توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

روایت محوری ، سناریونویسی آموزشی ، آموزش ریاضی ، یادگیری معنادار ، دوره ابتدایی