اثربخشی توان بخشی شناختی مبتنی بر حرکت بر توانایی خواندن و عملکرد شناختی دانش آموزان با ناتوانی یادگیری خواندن

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی توان بخشی شناختی مبتنی بر حرکت بر توانایی خواندن و عملکرد شناختی دانش آموزان با ناتوانی یادگیری خواندن صورت پذیرفت. این پژوهش با روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه انجام شد. دوره پیگیری نیز دو ماه اجرا شد. جامعه آماری مورد مطالعه دانش آموزان با ناتوانی یادگیری خواندن پایه دوم تا چهارم دبستان شهر کاشمر در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ بودند. در این پژوهش ۳۷ دانش آموز با ناتوانی یادگیری خواندن به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. گروه آزمایش در ۱۲ جلسه در مدت ۶ هفته توان بخشی شناختی مبتنی بر حرکت را دریافت کردند. ابزارهای مورد استفاده در این مطالعه شامل آزمون توانایی خواندن فارسی (پوراعتماد و همکاران، ۲۰۱۱) و پرسشنامه عملکرد شناختی MMSE (فولستین و همکاران، ۱۹۷۵) بود. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS۲۳ با روش تحلیل واریانس آمیخته و آزمون تعقیبی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که توان بخشی شناختی مبتنی بر حرکت بر توانایی خواندن (۰۰۰۱>P) و عملکرد شناختی (۰۰۰۱>P) دانش آموزان با ناتوانی یادگیری خواندن تاثیر معنی داری دارد. بر اساس نتایج پژوهش می توان نتیجه گرفت که توان بخشی شناختی مبتنی بر حرکت با تاثیر بر قسمت کرتکس مغز و با بکارگیری تمرینات هدفمند شناختی و حرکتی می تواند روشی موثر برای بهبود توانایی خواندن و عملکرد شناختی دانش آموزان با ناتوانی یادگیری خواندن مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

عملکرد شناختی ، توان بخشی شناختی مبتنی بر حرکت ، توانایی خواندن.