گذری بر قوم از یاد رفته و تعمیدشدگان خوزستان

آیین صابئین یا مندایی که ریشه واژه ی مندا که برگرفته از زبان آرامی به معنای دانش، آگاهی و معرفت است، برابر با کلمه گنوس یا گنوسیس به معنای آگاهی و معرفت است (معادل انگلیسی know می باشد). مندائیان گروه دینی و مذهبی بسیار کهن در سرزمین های شام، فلسطین و بین النهرین می باشند که به دلیل آزار و اذیت یهود در فلسطین بعد از مرگ یحیی (ع) به بین النهرین و سپس به خورستان کنونی مهاجرت کردند. این پژوهش با روش گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و به روش تحلیلی و توصیفی به بررسی مساله پرداخته است. به دلیل مراسم تعمید که برگرفته از تعمید حضرت مسیح (ع) به دست یحیی نبی (ع) بوده که این موضوع امری مقدس در شرع مندائیان است و اکثر آنها در کنار رودهای دجله، فرات، کارون، کرخه و دز خوزستان سکنی گزیدند. مجموع کل آمار جمعیت این قوم بین ۶۰۰۰۰ تا ۷۰۰۰۰ نفر در خوزستان (قبل از انقلاب (اسلامی) برآورد می شد، اما طبق آمار سال ۲۰۱۵ بنا به دلایل اقتصادی و عقیدتی آمارشان به حدود ۳۰۰۰ نفر کاهش یافت و اکثر آنها به کشورهای آمریکا، انگلیس، استرالیا و کانادا مهاجرت کردند. بیشترین آنها به حرفه طلاکاری، نقره سازی و میناکاری مشغول هستند که این حرفه از قدیم الایام بسیار دور از نسلی به به نسل دیگر منتقل شده است. خوزستان را می توان میعادگاهی برای تجمع ادیان الهی از جمله مندائیان دانست. بیشترین محل تجمع مندائیان خوزستان در شهرهای اهواز، آبادان، خرمشهر و سوسنگرد به دلیل جاری بودن رودهای کارون، کرخه و جراحی می باشد. مندی عبادتگاه مندائیان است و در شهر اهواز سه مندی در خیابان نظامی، خسروی و روستای مزرعه می باشد .

کلیدواژه ها:

دین ، تعمیدشدگان ، منداییان ، قوم ، مناسک.