مقایسه روش های آموزش فردی و گروهی در ارتقاء مهارت های زبانی کودکان ناشنوا

این پژوهش به مقایسه اثربخشی روش های آموزش فردی و گروهی در ارتقاء مهارت های زبانی کودکان ناشنوا می پردازد. کودکان ناشنوا به دلیل محدودیت های شنوایی، نیازمند روش های ویژه آموزشی برای توسعه زبان هستند. در این مطالعه، دو گروه از کودکان ناشنوا با استفاده از روش های آموزش فردی و گروهی آموزش دیدند و مهارت های زبانی آنان قبل و بعد از مداخله مورد سنجش قرار گرفت. نتایج نشان داد که هر دو روش موجب بهبود مهارت های زبانی کودکان شدند، اما آموزش فردی در تقویت برخی مهارت ها مانند تلفظ و درک کلمات موثرتر بود، در حالی که آموزش گروهی باعث ارتقاء تعاملات اجتماعی و مهارت های ارتباطی گسترده تر شد. همچنین، آموزش گروهی به دلیل فراهم کردن فرصت های بیشتر برای تمرین گفت وگو و همکاری، نقش مهمی در افزایش انگیزه یادگیری داشت. یافته ها تاکید می کنند که ترکیب روش های فردی و گروهی می تواند به عنوان رویکردی جامع برای ارتقاء مهارت های زبانی کودکان ناشنوا پیشنهاد شود. در نهایت، این مطالعه به معلمان و متخصصان آموزش کودکان ناشنوا توصیه می کند با توجه به نیازهای فردی کودکان، روش های آموزشی را به صورت هدفمند انتخاب و اجرا کنند تا بهترین نتایج حاصل شود.

کلیدواژه ها:

آموزش فردی ، آموزش گروهی ، مهارت های زبانی ، کودکان ناشنوا ، توسعه زبان.