کاربرد هوش مصنوعی(AI) در آموزش طراحی لباس با الهام از دوخت های اصیل ایرانی و تاثیر آن بر ارتقاء فرهنگ پذیری هنرجویان هنرستانی

با گسترش فناوری های نوین، هوش مصنوعی (AI) به ابزاری کلیدی در تحول آموزش در حوزه های هنری تبدیل شده است. یکی از حوزه هایی که به طور قابل توجهی از ظرفیت های AI بهره مند شده، طراحی لباس است؛ به ویژه زمانی که هدف حفظ و ترویج عناصر فرهنگی و سنتی باشد. این مقاله به بررسی کاربرد هوش مصنوعی در آموزش طراحی لباس با تمرکز بر دوخت های اصیل ایرانی پرداخته و نقش آن را در ارتقاء فرهنگ پذیری هنرجویان هنرستانی تحلیل می کند. دوخت های سنتی ایران، همچون قلاب دوزی بلوچی، سوزن دوزی سیستانی، و نقوش ترکمن، حامل مفاهیم فرهنگی غنی ای هستند که می توانند در طراحی معاصر لباس ها جایگاه داشته باشند. با تلفیق الگوریتم های یادگیری ماشین، پردازش تصویر، و سیستم های توصیه گر با محتوای سنتی، هوش مصنوعی قادر است الگوهای سنتی را تحلیل، بازآفرینی و حتی با ذائقه های مدرن تطبیق دهد. به همین ترتیب، در محیط های آموزشی، ابزارهای مبتنی بر AI می توانند ضمن افزایش مشارکت هنرجویان، سطح درک آن ها را از مفاهیم زیبایی شناسی سنتی و فرهنگی تعمیق بخشند. این پژوهش با روش تحلیلی و مروری به بررسی آخرین مطالعات بین المللی در این زمینه پرداخته و نشان می دهد که هوش مصنوعی، با ایجاد بستری برای یادگیری مشارکتی و خلاق، نه تنها مهارت طراحی بلکه درک فرهنگی دانش آموزان را نیز ارتقا می دهد. هدف نهایی این مقاله، ارائه مدلی پیشنهادی برای ادغام موثر فناوری AI در نظام آموزش هنرستانی با حفظ اصالت فرهنگی است.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی (AI) ، طراحی لباس ، دوخت های سنتی ایرانی ، آموزش هنرستانی ، فرهنگ پذیری