پیش بینی اضطراب نوجوانان بر اساس کارایی خانواده، تفکیک خویشتن و ابرازگری هیجانی در مادران شهر اهواز با استفاده از شبکه عصبی مصنوعی

هدف از انجام پژوهش حاضر؛ پیش بینی اضطراب نوجوانان بر اساس کارایی خانواده، تفکیک خویشتن و ابرازگری هیجانی در زنان با استفاده از شبکه عصبی مصنوعی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه نوجوانان دختر و مادران آنها در شهر اهواز در سال ۱۴۰۲ بودند. به این منظور ۱۸۳ نفر از نوجوانان دختر و مادران شان به روش نمونه گیری خوشه ای تک مرحله ای انتخاب شدند. روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی بود. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های اضطراب اسپنس (۱۹۹۷)؛ کارایی خانواده مک مستر (۱۹۸۳)؛ تفکیک خویشتن اسکورن و اسمیت (۲۰۰۳) و ابرازگری هیجانی کینگ و ایمونز (۱۹۹۰) استفاده شد. برای تحلیل دادهها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون به روش گام به گام و شبکه عصبی مصنوعی استفاده شد. نتایج نشان داد بین کارایی خانواده و اضطراب رابطه منفی و معنادار، بین تفکیک خویشتن و اضطراب رابطه منفی و معنادار و بین ابرازگری هیجانی و اضطراب رابطه منفی و معنادار وجود داشت (۰۱/۰p<). همچنین؛ بین کارایی خانواده؛ تفکیک خویشتن و ابرازگری هیجانی با اضطراب در زنان رابطه چندگانه وجود داشت (۰۱/۰p<). همچنین، نتایج شبکه عصبی مصنوعی نشان داد، تفکیک خویشتن بیشترین رابطه را با اضطراب نوجوانان داشته است و بعد از آن ابرازگری هیجانی و کارایی خانواده در مراحل بعدی قرار دارند.

کلیدواژه ها:

اضطراب ، کارایی خانواده ، تفکیک خویشتن ، ابرازگری هیجانی