اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر رویکرد ایماگوتراپی بر افزایش گذشت زناشویی و کیفیت رابطه زناشویی در زوجین ناسازگار مراجعه کننده به مراکز مشاوره

چکیده پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر رویکرد ایماگوتراپی بر افزایش گذشت زناشویی و کیفیت رابطه زناشویی در زوجین ناسازگار مراجعه کننده به مراکز مشاوره انجام شد. روش پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پژوهش از نوع پیش‎آزمون_ پس‎آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه پژوهش شامل کلیه زوجین مراجعه کننده به مرکز مشاوره و روانشناسی گلستان شهر کرمانشاه بود. از طریق نمونه‎گیری هدفمند ۳۰ نفر از بین زنان و مردان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره و روانشناسی به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گماشته شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه‎های گذشت صفت بری و همکاران(۲۰۰۵) و کیفیت ابعاد رابطه زناشویی (فلیچر و همکاران،۲۰۰۰) بود. جهت تحلیل داده‎ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر با استفاده از نرم‎افزار SPSS نسخه۲۵ انجام شد. نتایج تحلیل واریانس های با اندازه گیری مکرر در متغیر کیفیت رابطه زناشویی و گذشت زناشویی معنادار می‎باشند. بنابراین می‎توان بیان کرد که بین میانگین نمرات کیفیت رابطه زناشویی و گذشت زناشویی در دو گروه آزمایش و کنترل، تفاوت معنی‎داری وجود دارد. جهت مقایسه زمان‎های اندازه‎گیری از آزمون بونفرونی استفاده شد که نتایج نشان داد که بین نمرات درون گروهی پیش آزمون و پس آزمون (اثر مداخله) تفاوت وجود دارد. بین پس آزمون و پیگیری (اثر زمان) تفاوت وجود ندارد. به عبارت دیگر مداخله در گروه آزمایش در پس آزمون و پیگیری در طی زمان تاثیر ثابتی را داشته است. در تبیین این یافته می توان گفت که که زوج درمانی مبتنی بر ایماگوتراپی به زوج ها کمک می کند تا الگوهای ارتباطی بهتری را ایجاد کرده، تعارضات را به شیوه ای سازنده مدیریت نموده و در نهایت، کیفیت کلی رابطه خود را بهبود بخشند.

کلیدواژه ها:

زوج درمانی مبتنی بر رویکرد ایماگوتراپی ، گذشت زناشویی ، کیفیت رابطه زناشویی