روشی برای ارزیابی کارایی معماری نرم افزار با شبکه های پتری رنگی

کیفیت طراحی یک سیستم نرم افزاری، تأثیر به سزایی در بدست آوردن نیازهای غیرعملیاتی همچون کارایی، امنیت و قابلیت اطمینان دارد. کارایی نرم افزار از جمله موضوعات مهم در طراحی، توسعه و پیکره بندی سیستم تلقی می شود. از آنجایی که اشکالات کارایی بایستی در همان مراحل ابتدایی فرایند تولید نرم افزار شناسایی شوند نیاز به ارزیابی و تحلیل این ویژگی در مرحله طراحی معماری به وجود می آید. یک راه ح ل برای این مسئله استفاده از یک مدل قابل اجرااست. در این مقاله یک سیستم نرم افزاری را با استفاده از مدل نمای 4+1 توصیف کرده و سپس به منظور کاهش پیچیدگی ارزیابی و همچنین کشف گلوگاه های سیستم، برای سیستم چند سناریو تعریف می کنیم و هر یک را به صورت جداگانه به وسیله شبکه های پتری رنگی که یک مدل قابل اجرا از معماری می باشد، مدل کرده و ارزیابی می کنیم.

کلیدواژه ها:

شبکه های پتری رنگی ، مدل نمای 4+1 ، کارایی ، ارزیابی معماری ، سناریوهای مستقل