نقش میانجی گری و داوری در حل اختلافات خانوادگی

این مقاله به بررسی نقش میانجیگری و داوری به عنوان دو روش جایگزین برای حل اختلافات خانوادگی می پردازد. میانجیگری فرآیندی است که در آن یک شخص ثالث بی طرف (میانجیگر) به زوجین یا اعضای خانواده کمک می کند تا در مورد اختلافات خود به توافق برسند. میانجیگر تصمیم گیرنده نیست، بلکه به تسهیل ارتباط، درک دیدگاه های یکدیگر و یافتن راه حل های مشترک کمک می کند. مزایای میانجیگری شامل حفظ روابط، راه حل های خلاقانه، کنترل بیشتر، هزینه کمتر و سرعت بیشتر است. داوری فرآیندی است که در آن یک شخص ثالث (داور) به اختلافات خانوادگی رسیدگی می کند و تصمیم می گیرد. تصمیم داور برای طرفین لازم الاجرا است. مزایای داوری شامل تصمیم گیری سریع، تخصص و محرمانه بودن است. معایب داوری شامل هزینه بیشتر، کنترل کمتر و رابطه آسیب دیده است. در نهایت، مقاله نتیجه می گیرد که میانجیگری و داوری هر دو روش های مفیدی برای حل اختلافات خانوادگی هستند و انتخاب روش مناسب بستگی به شرایط خاص خانواده و نوع اختلاف دارد.

کلیدواژه ها:

میانجیگری ، داوری ، اختلافات خانوادگی ، حل اختلاف ، شخص ثالث بی طرف