بررسی تخمین خطی تاخیر در تکنیک self-image-guided فراصوت در فواصل کانونی مختلف

تشخیص محل ایمپلنت برای هدایت دقیق پرتو به آن با استفاده از یک آرایه فازی بسیار مهم است. تکنیک self-image-guided ultrasonic (SIG-US) روشی را برای تشخیص مکان ایمپلنت پیشنهاد می کند که در آن ایمپلنت ابتدا پالس هایی را به خارج از بدن ارسال می کند. سپس این پالس ها توسط آرایه ای از مبدل ها با تاخیرهای مختلف دریافت می شوند. با اندازه گیری این تاخیرها، معکوس کردن آنها و اعمال آنها در حالت فرستنده، می­توان پرتو را به درستی به محل ایمپلنت هدایت کرد. در این مقاله دو روش تخمین خطی برای تکنیک SIG-US معرفی می­شود که در روش اول اندازه گیری تنها در مبدل شماره اول و مبدل های مضارب ۸ انجام می­شود و در روش دوم اندازه گیری ها در مبدل اول و مبدل های مضارب ۴ انجام می­شود و سایر تاخیرها از تقریب خطی آن ها بدست می آید.  نتایج شبیه سازی نشان می دهد که مستقل از تعداد عناصر آرایه، روش اول برای فواصل کانونی بیش از mm ۴۰ در مقایسه با روش ایده آل SIG-US، افت توانی کم تر از ۰.۸ % دارد. روش دوم برای فواصل ۲۰ تا mm ۵۰ افت توانی کم تر از ۰.۳% دارد. هر دو روش ذکر شده با کاهش تعداد اندازه گیری ها و توان مصرفی نسبت به روش سنتی SIG-US  می توانند مکان ایمپلنت را ردیابی کنند.

کلیدواژه ها:

linear estimation ، phased array ، delay ، power reduction ، SIG-US technique ، implant localization. ، تقریب خطی ، آرایه فازی ، تاخیر ، افت توان ، تکنیک SIG-US ، مکان یابی ایمپلنت.