افزایش مسئولیت پذیری و قانون پذیری در دانش آموزان: یک تجربه آموزشی

این پژوهش با هدف افزایش مسئولیت پذیری و قانون پذیری در دانش آموزان دبستان حاج طوسی ۲ انجام شد. در ابتدا، برای شناخت دقیق وضعیت موجود، رفتار دانش آموزان در موقعیت های مختلف مدرسه مانند زنگ تفریح، ورود و خروج از مدرسه، کلاس ها و مراسم های صبحگاه مورد مشاهده قرار گرفت. نتایج اولیه نشان دهنده بی توجهی به برخی قوانین مدرسه مانند رعایت نوبت در صف، صحبت کردن بدون اجازه در کلاس و درگیری های لفظی و فیزیکی بود. برای تجزیه و تحلیل دقیق تر، با معلمان، مربیان پرورشی، اولیا و دانش آموزان گفتگوهایی انجام شد و همچنین پرسش نامه ای برای سنجش میزان آگاهی دانش آموزان از قوانین توزیع گردید. نتایج پرسش نامه نشان داد که اگرچه دانش آموزان از قوانین مدرسه مطلع اند، اما درک عمیقی از اهمیت رعایت آن ها و پیامدهای بی توجهی ندارند. داده های به دست آمده از مشاهدات و پرسش نامه ها نشان داد که ۶۰٪ از دانش آموزان در رعایت نوبت در صف پای بند بودند، اما در سایر شاخص ها نظیر رعایت قوانین زنگ تفریح (۵۰٪)، حفظ سکوت در کلاس (۵۵٪) و حفظ نوبت در پرسش و پاسخ (۵۲٪)، میزان پای بندی پایین تر بود. این نتایج نشان دهنده نیاز به تقویت آموزش های رفتاری و اجتماعی در میان دانش آموزان است. نتیجه گیری این پژوهش نشان داد که برای بهبود پای بندی به قوانین، باید از طریق آموزش های مستقیم و غیرمستقیم، تقویت خودنظارتی، و استفاده از روش های مشارکتی برای افزایش آگاهی و مسئولیت پذیری دانش آموزان در زمینه رعایت قوانین مدرسه اقدام نمود. این رویکردها می تواند در بلندمدت به ارتقاء نظم و انضباط در مدرسه و کاهش رفتارهای ضد اجتماعی کمک کند.

کلیدواژه ها:

پای بندی به قانون ، رفتار دانش آموزان ، نظارت مدرسه ، قوانین مدرسه ، انضباط.