تحلیل نقش سواد تربیتی والدین در فرایند یادگیری دانش آموزان دوره ابتدایی

در نظام آموزشی هر کشور، یادگیری دانش آموزان به ویژه در دوره ابتدایی، یکی از مهم ترین ارکان توسعه پایدار محسوب می شود. در این میان، خانواده به عنوان نخستین نهاد تربیتی، نقشی انکارناپذیر در شکل گیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارد. یکی از مولفه های مهم در کارکرد موثر خانواده، میزان «سواد تربیتی» والدین است؛ مفهومی که به دانش، نگرش و مهارت های آنان در زمینه پرورش و تعامل صحیح با فرزندان اشاره دارد. پژوهش حاضر با هدف تحلیل نقش سواد تربیتی والدین در فرآیند یادگیری دانش آموزان دوره ابتدایی انجام شده است.روش تحقیق به کاررفته در این مطالعه، توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر تحلیل اسناد، منابع علمی و یافته های پژوهشی مرتبط است. نتایج حاصل از بررسی مطالعات متعدد نشان می دهد که والدینی که دارای سواد تربیتی بالاتری هستند، تعاملات موثرتر، حمایت تحصیلی فعالانه تر، الگوهای رفتاری مثبت تر، و سبک های فرزندپروری کارآمدتری را به کار می گیرند. این عوامل نه تنها انگیزش درونی دانش آموز را افزایش می دهد، بلکه موجب رشد مهارت های شناختی، هیجانی و اجتماعی کودک نیز می شود؛ در نتیجه، یادگیری او با عمق و کیفیت بیشتری همراه خواهد بود.علاوه بر این، والدینی که سواد تربیتی دارند، با درک بهتر از نیازهای رشدی فرزند، می توانند با مدرسه همکاری موثرتر داشته و به ایجاد فضای یادگیری غنی در خانه کمک کنند. همچنین، وجود سواد تربیتی مانع از بروز شیوه های تربیتی نادرست مانند تنبیه، مقایسه های منفی یا تحمیل فشارهای بی مورد می شود که همه این موارد در بهبود یادگیری نقش مستقیم دارند.در نهایت، مقاله پیشنهاد می کند که ارتقاء سطح سواد تربیتی والدین از طریق آموزش های رسمی، رسانه ای و کارگاه های مشارکتی در مدارس، می تواند به عنوان راهبردی موثر در جهت بهبود کیفیت یادگیری دانش آموزان در دوره ابتدایی مورد توجه سیاست گذاران آموزشی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

سواد تربیتی والدین ، یادگیری ، دوره ابتدایی ، نقش خانواده ، رشد تحصیلی ، مشارکت والدین ، آموزش و پرورش.