فرسودگی تحصیلی براساس باورهای هوشی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف تبیین مولفه های فرسودگی تحصیلی براساس نوع باورهای هوشی دانش آموزان انجام شد. روش این مطالعه از نوع کیفی و تحلیل اسنادی بود. ابتدا میزان فرسودگی تحصیلی دانش آموزان در ارتباط با مولفه های درونی آن ها مورد واکاوی قرار گرفت. و سپس با توجه به پژوهش های انجام شده در این زمینه عامل باورهای هوشی به عنوان یکی از عوامل درون فردی انتخاب و براساس نوع باور افزایشی یا ذاتی هوش در دانش آموزان میزان سازگاری تحصیلی و مولفه های انگیزش تحصیلی آن ها بررسی شد. در کل با توجه به مطالعات صورت گرفته می توان دریافت که دانش آموزانی که براین باورند هوش قابل تغییر و منعطف است سازگاری بیشتر و فرسودگی تحصیلی کمتری در مواجه با تکالیف دارند در مقابل فراگیرانی که هوش را ثابت و غیرمنعطف ارزیابی می کنند در مواجه با موقعیت های تحصیلی منفعل و بیشتر متوجه فرسودگی تحصیلی هستند. در نتیجه باور ذاتی هوش باعث می گردد فرد برای غلبه بر چالش ها حداقل تلاش را به خرج دهد و در مواجهه با مشکلات به راحتی تسلیم شود. این افراد به احتمال کمتر در پی شناخت بیشتر خود، دیگران و محیط تحصیلی برمی آیند. همچنین نوع باور هوشی بر چگونگی تفسیر فرد از شکست ها و موفقیت های خود اثر دارد. بنابراین، پیامدی که این تفسیرها در پی دارد می تواند فضایی هدفمندانه برای فرد ایجاد کرده و آنان را ترغیب کند که خود را توانا، ارزشمند و مسئول ببینند.

کلیدواژه ها:

فرسودگی تحصیلی ، باورهوشی افزایشی ، باورهوشی ذاتی