اثربخشی آموزش مهارت خودآگاهی بر رشد خود مختاری و انگیزش تحصیلی نوجوانان دختر

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارت خودآگاهی بر رشد خود مختاری و انگیزش تحصیلی نوجوانان دختر انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون_پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را ۶۰ دانش آموزان ۱۳ تا ۱۵ ساله، مدرسه روستایی متوسطه اول شهید بهشتی شهر بندرگز در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ تشکیل داده اند. سپس تعداد ۳۰ نفر به طور تصادفی ساده انتخاب و همچنین به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و گروه گواه ۱۵ نفره منتصب شده اند. از دو پرسشنامه شامل، پرسشنامه رشد خودمختاری آیووا (۱۹۶۸) و پرسشنامه انگیزش تحصیلی هارتر (۱۹۸۰) و بسته آموزش مهارت خودآگاهی دستور (۱۳۹۱) در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای استفاده شد. داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند متغیره مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج حاکی از آن است که در مجموع بین رشد خودمختاری (۵۴۷/۱۰۳ و ۰۱/۰=P)، انگیزش تحصیلی درونی (۳۶۶/۶۵ و ۰۱/۰=P) و انگیزش تحصیلی درونی (۱۰۹/۶۸ و ۰۱/۰=P) در دو گروه نوجوانان دختر تفاوت معنی داری در سطح ۰۱/۰ وجود دارد. به طور کلی نشان می دهد که با آموزش مهارت خودآگاهی، رشد خودمختاری و انگیزش تحصیلی تغییر می کند. اما اثر این درمان بر رشد خودمختاری بیشتر از انگیزش تحصیلی است. با توجه به نتایج پژوهش تلویحات کاربردی به مشاوران و درمانگران در حوزه تحصیلی ارایه می دهد.

کلیدواژه ها:

رشد خود مختاری ، انگیزش تحصیلی ، آموزش مهارت خودآگاهی ، نوجوانان دختر