نقش مهارت های تنظیم هیجانی در ارتقاء تاب آوری روانی دانش آموزان دوره ابتدایی و متوسطه اول شهر تهران

هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقش مهارت های تنظیم هیجانی در افزایش تاب آوری روانی دانش آموزان دوره ابتدایی و متوسطه اول شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۲–۱۴۰۳ است. در سال های اخیر، فشارهای روانی و تنش های تحصیلی و اجتماعی در محیط مدرسه افزایش یافته اند و ضرورت تقویت عوامل محافظ روانی مانند تاب آوری بیش از پیش احساس می شود. از سوی دیگر، تنظیم هیجانی به عنوان یکی از مهارت های کلیدی در سازگاری با موقعیت های دشوار، نقش موثری در ارتقاء سلامت روان ایفا می کند. پژوهش حاضر با روش توصیفی–همبستگی و با استفاده از ابزارهای معتبر (پرسشنامه تنظیم هیجان گروس و پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون) انجام شد. جامعه آماری شامل دانش آموزان ابتدایی و متوسطه اول شهر تهران بود که با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای، ۴۰۰ نفر از آنان به عنوان نمونه انتخاب شدند. یافته ها نشان داد که بین مولفه های تنظیم هیجانی (مانند بازسازی شناختی، پذیرش، آگاهی هیجانی و کنترل تکانه) با میزان تاب آوری روانی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین، تحلیل رگرسیون نشان داد که تنظیم هیجان توان پیش بینی تاب آوری را دارد و ۴۷٪ از واریانس آن را تبیین می کند. نتایج پژوهش بر اهمیت آموزش مهارت های تنظیم هیجانی در مدارس به منظور ارتقاء ظرفیت روانی دانش آموزان در مقابله با چالش ها و فشارهای تحصیلی تاکید دارد و می تواند به عنوان مبنایی برای طراحی برنامه های پیشگیرانه و مداخلاتی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

تنظیم هیجانی ، تاب آوری روانی ، دانش آموزان.